...σε όσους αγαπούν τον ύπνο αλλά σηκώνονται πάντα με καλή διάθεση,
σε όσους τα βρίσκουν σκούρα αλλά βρίσκουν τον τρόπο να χαμογελούν και ν' αρχίζουν πάλι από την αρχή,
σε όσους κλείνουν την τηλεόραση για να πουν δυο κουβέντες,
σε όσους ανάμεσα σε δυο φανάρια παίρνουν τηλέφωνο φίλους,
σε όσους ανάμεσα σε δυο φανάρια παίρνουν τηλέφωνο φίλους,
σε όσους ακόμα χαιρετιούνται και αποχαιρετιούνται μ' ένα φιλί,
σε όσους βοηθάνε αυτούς που τους απαξιώνουν,
σε όσους αγαπούν και φροντίζουν τη φύση, τα ζώα αλλά και τον συνάνθρωπο,
σε όσους επιμένουν να τραγουδάνε ακόμα κι αν δεν είναι ''Μαρία Κάλας'',
σε όσους μοιράζονται τις δουλειές του σπιτιού, τα ψώνια και το ένα και μοναδικό παγωτό ξυλάκι,
σε όσους το να δίνεις και να μοιράζεσαι είναι πιο σπουδαίο, από το να παίρνεις και να το κρατάς μόνο για σένα,
σε όσους δεν ξεχνούν ότι τους γονείς μας δεν θα τους έχουμε για πάντα,
σε όσους πιστεύουν πώς το τώρα είναι πιο σημαντικό από το μετά,
σε όσους το να δίνεις και να μοιράζεσαι είναι πιο σπουδαίο, από το να παίρνεις και να το κρατάς μόνο για σένα,
σε όσους δεν ξεχνούν ότι τους γονείς μας δεν θα τους έχουμε για πάντα,
σε όσους πιστεύουν πώς το τώρα είναι πιο σημαντικό από το μετά,
σε όσους αγκαλιάζουν ολόθερμα με ζεστασιά και λένε αληθινά ''σ' αγαπώ'' σ' εκείνους που φωτίζουν αλλά και σε αυτούς ακόμα, που σκοτεινιάζουν τη ζωή μας και τέλος,
σε όσους δεν περιμένουν τα Χριστούγεννα για να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι
αλλά προσπαθούν φιλότιμα όλο το χρόνο ολόψυχα να το καταφέρουν... 