Χορογραφία, είναι η γραφή της ψυχής!

Έτσι το νιώθουμε, έτσι το γράφουμε... 

Χορογραφία, είναι η γραφή της ψυχής! 

Μοντέρνα χορογραφία είναι η γραφή της εφηβικής ψυχής! Απολαύστε τις εικόνες που μοιράζεται μαζί μας 
η Έλενα Φραγκιουδάκη...

Ευρώπη χωρίς Ελλάδα, κόσμος χωρίς πνευματικότητα....

Ένα ποίημα του GUNTER GRASS 

γεμάτο αλήθειες για τη χώρα μας 

και για τις δυσκολίες που όλοι μας περνάμε...

GUNTER GRASS

Η ντροπή της Ευρώπης

Είσαι πολύ κοντά στο χάος,
γιατί δεν συμμορφώθηκες πλήρως στην αγορά
κι απομακρύνεσαι απ' τη χώρα,
που ήτανε κάποτε λίκνο για σένα.

Ο,τι με την ψυχή ζητούσες και νόμιζες πως είχες βρει
τώρα σαν κάτι περιττό αποβάλλεις
και το πετάς μες στα σκουπίδια.

Ολόγυμνη σαν οφειλέτης διαπομπεύεται,
υποφέρει η χώρα εκείνη
που έλεγες πως της χρωστάς ευγνωμοσύνη.

Στη φτώχεια καταδικασμένος τόπος, τόπος που ο πλούτος του
τώρα στολίζει τα μουσεία: λάφυρα που έχεις τη φροντίδα Εσύ.

Κείνοι που χίμηξαν με την ορμή των όπλων στη χώρα
την ευλογημένη με νησιά
στολή φορούσαν και κρατούσαν
τον Χέλντερλιν μες στο γυλιό τους.

Καμιά ανοχή πλέον δεν δείχνεις στη χώρα που οι συνταγματάρχες
υπήρξαν σύμμαχοι ανεκτικοί.

Χώρα που ζει δίχως το δίκιο, μα με εξουσία που επιμένει πως έχοντας αυτή το δίκιο
ολοένα σφίγγει κι άλλο το ζωνάρι.

Σε πείσμα σου η Αντιγόνη μαυροφορεί - σ' όλη τη χώρα
πενθοφορεί και ο λαός της που κάποτε σ' είχε φιλοξενήσει.

Μα οι ακόλουθοι του Κροίσου
έχουν στοιβάξει έξω απ' τη χώρα,
στα θησαυροφυλάκιά σου, ό,τι σαν μάλαμα αστράφτει.

Πιες, επιτέλους, πιες, κραυγάζουν επίτροποι σαν μαζορέττες
μα ο Σωκράτης σού επιστρέφει γεμάτο πίσω το ποτήρι.

Σύσσωμοι, ό,τι σου ανήκει, βαριά θα ρίξουν την κατάρα
θεοί, αφού η θέλησή σου ζητά ξεπούλημα του Ολύμπου.

Χωρίς του πνεύματος τροφή, τότε κι εσύ θα καταρρεύσεις
δίχως τη χώρα που ο νους της, Ευρώπη, εσένα έχει πλάσει.

Χορός, είναι η γλώσσα του σώματος!

Μια νέα γενιά χορευτών μάς συστήνει η Έλενα Φραγκιουδάκη για να χαθεί το βλέμμα μας μέσα σε χορευτικές φιγούρες και να απολαύσουμε την υπέροχη γλώσσα του σώματος!

Χαρά και θλίψη...

 

Η Έλενα Φραγκιουδάκη μάς θυμίζει πως...

"Όσο περισσότερο σε έχει αγγίξει η θλίψη, 

τόσο περισσότερη χαρά μπορείς να νιώσεις."

Να είσαι ο εαυτός σου!

 

Το να είσαι ο εαυτός σου είναι το πρώτο βήμα για να γίνεις καλύτερος.

Όχι πιά δάκρυα...

Κανείς δεν αξίζει το δάκρυ σου, κι αυτός που το αξίζει, 
δεν σε κάνει να κλαις.

Μαθήματα αγάπης

Αν δεν ξέρεις ν' αγαπάς και να νοιάζεσαι πραγματικά, τουλάχιστον μάθε να μην πληγώνεις...

Ο,τι βλέπει η καρδιά...

Η κακία υποβλέπει.
Η σύνεση προβλέπει.
Η αγάπη παραβλέπει.

Ο φόβος είναι το αντίθετο της αγάπης...

Η Έλενα Φραγκιουδάκη μάς καλεί να κάνουμε απολογισμούς:

Δεν μετανιώνω για τις κινήσεις αγάπης που έκανα και δεν βρήκαν ανταπόκριση. 

Μετανιώνω για αυτά που δεν είπα ή δεν έκανα φοβούμενη την απόρριψη.

Αγάπη και Φιλία

Κάποτε η αγάπη ρώτησε την φιλία:
-Τι κάνεις εκεί ανόητη; 

Και η φιλία απάντησε:
-Κάνω να γελούν, αυτούς που εσύ κάνεις να κλαίνε...

Το χαμόγελο καλά κρατεί!

Άντε να τραγουδήσει και να γελάσει λίγο το χειλάκι μας! Η Έλενα Φραγκιουδάκη μάς προσκαλεί με το χαρούμενο τραγούδι που διάλεξε για όλους μας! Καλή βδομάδα παιδιά!

Καλή επιτυχία σε όσους  δίνουν πανελλήνιες! 

Ψυχραιμία και δύναμη!

Η σκέψη του Οδυσσέα...

Είναι πολύ σημαντικό, μέσα στα όσα ζούμε τελευταία, να ρίξουμε μια ματιά στην βίβλο των Ελλήνων, δηλαδή στα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ και να διδαχτούμε, έστω και την τελευταία στιγμή, από το πνεύμα του Οδυσσέα.
ΔΗΛΑΔΗ: Να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να ελέγξουμε την παρόρμηση να έχουμε τις αισθήσεις μας και τις αντένες μας ΑΝΟΙΧΤΕΣ και να μην παρασυρθούμε από την οργή και το μένος που μας διακατέχει, ώστε να γίνουμε βορά, στους σύγχρονους "μνηστήρες".

Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν.
Παρά την μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ, πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και την χλεύη των μνηστήρων.

ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΣΤΕΙΡΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ.
Γι αυτό τον λόγο και είναι ο αγαπημένος της Θεάς ΑΘΗΝΑΣ, της Θεάς που αντιπροσωπεύει την ΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΣ, την ΣΟΦΙΑ, την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
Της Θεάς που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του τα όπλα.

Όταν όμως έρχεται η ώρα, όταν τους έχει στριμώξει όλους άοπλους σε ένα δωμάτιο, όταν φανερώνεται πάνοπλος,

ΤΟΤΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΙΚΤΟ, ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΟΣ ΤΟΥ, που δημιούργησε με τον δικό του ιδρώτα, ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ που οι μνηστήρες καταχράστηκαν και καπηλεύτηκαν μαζί με την φιλοξενία του οίκου του που τιμησε τον ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ.

Ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ.
Η λέξη μιλά από μόνη της. Είναι η ΑΝΤΙ-ΝΟΗΣΗ, είναι αυτό που πολύ πιθανόν ζούμε τώρα, είναι ο τρόπος με τον οποίο θολώνουν τις καταστάσεις και την πραγματικότητα ώστε ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΑΡΑ και έτσι, να ελέγχεται η συμπεριφορά μας.
Είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και δουλεία του ανθρώπου.

Ο επόμενος είναι ο ΕΥΡΥ-ΜΑΧΟΣ. Αυτός που μάχεται με κάθε τρόπο, με εύρος, ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ, ο δεινός και αδίστακτος μαχητής.

Ο ΑΜΦΙ-ΝΟΜΟΣ! Αυτός που διαστρεβλώνει τον ΝΟΜΟ και την τάξη των πραγμάτων, ο επικίνδυνος γιατί είναι ΕΤΣΙ και ΑΛΛΙΩΣ!

Ο ΑΓΕ-ΛΑΟΣ! Αυτός που άγει τον λαό, που τον παρασύρει με την βοήθεια του ΑΝΤΙ-ΝΟΟΥ.Που τον μετατρέπει σε ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΑΓΕΛΗ!

Κανένα όνομα στα Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη!
Κρύβουν βαθύτατα νοήματα και στο χέρι μας είναι να τα αποκρυπτογραφήσουμε και να διδαχτούμε, ή καλύτερα να συνετιστούμε.

Οι πρόγονοί μας μιλούν, ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, μας λένε ΠΩΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ, μας λένε πως να τινάξουμε τον ζυγό.

ΑΡΚΕΙ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ!

Και ο Αντίνοος, ο στόχος της πρώτης φονικής βολής του Οδυσσέα. Είναι αυτός ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ να πεθάνει πρώτος.

Και τον σκοτώνει ρίχνοντας του το βέλος στον ΛΑΙΜΟ, το ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ δηλαδή της επικοινωνίας που την χρησιμοποιεί ενάντια στην νόηση των ανθρώπων!

Φοιτητική ζωή!

Είσαι φοιτητής αν...

1 εσύ προσωπικά σώζεις την πιτσαρία της γειτονιάς σου από τη χρεοκοπία

2 ξυπνάς δέκα λεπτά πριν από το μάθημα

3 το πρωινό σου αποτελείται από έναν φραπέ πριν μπεις στο Αμφιθέατρο

4 επειδή έχεις πάρει πολύ καιρό να πλύνεις τα ρούχα σου, φοράς το μαγιό σου στην τάξη

5 κοιμάσαι περισσότερο στη τάξη παρά σπίτι σου

6 μένεις σε ένα σπίτι μικρότερο από τα περισσότερα τροχόσπιτα

7 πανηγυρίζεις κάθε φορά που βρίσκεις ένα κατοστάρικο

8 παίρνεις περισσότερα e-mails από γράμματα

9 τρως στην λέσχη επειδή είναι " τσάμπα " παρόλο που είναι αηδία

10 χρειάζεσαι φτυάρι για να βρεις το πάτωμα του δωματίου σου. 

Ευτυχία είναι να θέλεις ό,τι έχεις!

Tα παλιά χρόνια,στα νησιά μας, ξένοι κατακτητές, έκλεβαν τις κοπέλλες και τις έκαναν σκλάβες...
Ένα πρωινό βλέποντας τον εχθρό να πλησιάζει έτρεξαν να τις κρύψουν...
Ένας γεροντάκος, είδε τη γυναίκα του να κοιτάζει έξω από το παράθυρο...

- Γρήγορα... τρέξε να κρυφτείς, της είπε...
- Μα εγώ δεν έχω φόβο... του απάντησε, αν με δούν έτσι γριά και ζαρωμένη που είμαι...

Τότε ο γεροντάκος την κοίταξε στα μάτια όλο τρυφερότητα και της απάντησε:
- Ναι... αλλά, αν σε δουν με τα δικά μου τα μάτια;

                 Ευτυχία δεν είναι να έχεις πάντα αυτό που θέλεις... 

                         Μα να θέλεις πάντα αυτό που έχεις...

Στα μάτια σου βλέπω τον εαυτό μου

Η Γεωργία Τζωρτζάκη μάς ανοίγει καρδιά και συναισθήματα...

Περπάτα στο πλάι μου και άς κουτσαίνεις...
Μπορώ να περπατήσω λίγο πιό αργά...

Κοίταξέ με και ας έχεις στραβισμό...
Στα μάτια σου βλέπω τον εαυτό μου.

Χαμογέλασέ μου και ας είναι τα δόντια σου στραβά...
Μ'αρέσει να βλέπω το χαμόγελό σου.

Άγγιξέ με και ας είναι τα δάκτυλά σου ατροφικά...
Το χέρι σου είναι πάντα ζεστό.

Μίλησέ μου και ας ψευδίζεις...
Τα λόγια σου στάζουν μέλι.

Κάθισε δίπλα μου και ας είσαι άσχημος...
Έχω περισσότερη ασχήμια πάνω μου απο εσένα.

Αγκάλιασέ με κι άς έχεις χάσει το ένα σου χέρι...
Ο πόνος έχει φύγει πια..

Γράψε κάτι για εμένα...
Κι ας είσαι ανορθόγραφος...

Άνοιξε την καρδιά σου κι ας είναι χρόνια τώρα παγωμένη...
Δείξε μου αυτό που έχεις μέσα σου.

Γράμμα Φινλανδού μαθητή σε Έλληνα φίλο του!

«Αγαπητέ Σωκράτη, μαθαίνω αρχαία ελληνικά και επειδή χθες διαβάζαμε μια επιστολή του Επίκουρου προς το φίλο μου Μένοικο... μου άρεσε η προσφώνηση της επιστολής του και προσπάθησα να τη μιμηθώ.

  Λοιπόν, όπως μου γράφεις, άκουσες ότι εμείς εδώ στη Φιλανδία βγήκαμε πρώτοι στον κόσμο στην Παιδεία, ενώ εσείς δεν τα πήγατε και τόσο καλά και θέλεις να μάθεις το γιατί. Θα προσπαθήσω, όσο γίνεται απλά, να σου περιγράψω το εκπαιδευτικό μας σύστημα και πως περνάω μια ολόκληρη μέρα.

                                                   

                                                     Το σύστημά μας 

Κατ' αρχάς, θα πρέπει να σου πω ότι εμείς εδώ στη Φινλανδία, από την 1η μέχρι και την 9η τάξη πηγαίνουμε στο ίδιο ενιαίο ολοήμερο σχολείο. Αφού προετοιμαστούμε κατάλληλα στην ηλικία των 6-7 ετών σε μια προκαταρκτική τάξη, μόλις συμπληρώσουμε τα 7 αρχίζει το σχολείο.
 

Από την 1η μέχρι την 6η τάξη το σχολείο λέγεται «Alaaste» και από την 7η μέχρι την 9η τάξη «Yia-ste».

Μετά, όσοι θέλουν μπορούν να πάνε στο «Lyseo» ή στο επαγγελματικό σχολείο. Όσοι τελειώνουν το Λύκειο μπορούν να συνεχίσουν, με εξετάσεις φυσικά στα 20 πανεπιστήμια που έχουμε, ακολουθώντας ακαδημαϊκές σπουδές.
Αυτοί που θα τελειώσουν το επαγγελματικό σχολείο θα συνεχίσουν στις 29 πολυτεχνικές σχολές μας, οι οποίες είναι περισσότερο προσανατολισμένες στην αγορά εργασίας. Εκεί μπορούν να γίνουν από φυσικοθεραπευτές, νοσοκόμοι μέχρι και μηχανικοί.

                                                Επιλέγουμε μαθήματα
Εγώ προετοιμάζομαι του χρόνου να πάω στο Lyseo - Λύκειο. 
Εκεί η σχολική περίοδος χωρίζεται σε 5 περιόδους και η κάθε μια διαρκεί 6 εβδομάδες και τελειώνει με μια εβδομάδα εξετάσεων, όπου χορηγούνται και πιστοποιητικά επιδόσεων.
Σε κάθε περίοδο οι μαθητές έχουν το δικαίωμα, μέσα από τα προσφερόμενα μαθήματα, να κάνουν τη δική τους επιλογή και να δημιουργήσουν το δικό τους πρόγραμμα μαθημάτων. Υπάρχουν κάποια μαθήματα που είναι υποχρεωτικά, όμως η χρονική κατανομή είναι δουλειά του μαθητή.
Για να το καταλάβεις, αυτό που θα πρέπει να σου πω είναι ότι παρότι είσαι π.χ. στη δεύτερη τάξη, μπορείς, αν θέλεις, να παρακολουθήσεις κάποια μαθήματα της πρώτης ή και της τρίτης τάξης. Η επιλογή είναι δική σου υπόθεση και εξαρτάται από τη διάθεση, την όρεξη και τις προθέσεις σου. Αν σε κάποιο μάθημα δεν περάσεις τις εξετάσεις μπορείς να το επαναλάβεις κάποια στιγμή της χρονιάς που θα νιώθεις έτοιμος. Για τις γλώσσες και τα μαθηματικά υπάρχουν τα λεγόμενα «βραχύχρονα» και τα «μακρόχρονα» εντατικά τμήματα.

                                                   Είμαστε όλοι ίσοι
Δεν έχουμε καθόλου ιδιωτικά σχολεία, ούτε ειδικά ή ελίτ σχολεία υπεροχής. Στο ίδιο σχολείο μ' εμένα πηγαίνει και η κόρη του πρωθυπουργού μας, του προέδρου της ΝΟΚΙΑ, του θυρωρού μας, και πολλά άλλα παιδιά με αναπηρίες, καθώς και τα παιδιά μεταναστών.
Εμείς, όπως λέει και ο πρωθυπουργός μας, «είμαστε μια μικρή χώρα και δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ούτε ένα παιδί, διότι κοινωνικοί αποκλεισμοί, διακρίσεις και γκετοποιήσεις δεν έχουν θέση στη μάθηση. Θεωρούμε ότι ενσωμάτωση, κοινωνικοποίηση και μάθηση πάνε μαζί».
Σε όλα τα σχολεία μας τα πρότυπα είναι οι καλύτεροι, αλλά όπως είναι δομημένο το σύστημά μας, μη νομίσεις ότι όσοι δεν είναι πρώτοι υποφέρουν και νιώθουν μειονεκτικά. Το αντίθετο μάλιστα, οι καλύτεροι παρακινούν τους υπόλοιπους προς τα πάνω και ο καθένας, με τη βοήθεια φυσικά των δασκάλων μας, προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό του, αντί να απογοητευτεί και να πέσει στην αδράνεια.
Μετά το βασικό μάθημα, οι πιο αδύναμοι έχουν ενισχυτική διδασκαλία και ψυχολογική στήριξη, γι' αυτό και οι πρώτοι μαθητές κάθε τόσο εναλλάσσονται.
Με αυτόν τον τρόπο δίνουμε ίσες ευκαιρίες σε όλους και παράλληλα διατηρούμε την κοινωνική συνοχή μας, σαν μαθητές αλλά και σαν κοινωνία, νομίζω.
Η παιδεία είναι εντελώς δωρεάν μέχρι και την αποφοίτηση από το Πανεπιστήμιο ή το Πολυτεχνείο. Πρόσφατα ήρθαν στο σχολείο μας δάσκαλοι από άλλες χώρες για να μελετήσουν το σύστημά μας και μας είπαν πως έμειναν έκπληκτοι, γιατί δεν είδαν κανένα γκράφιτι στο σχολείο μας. 
Λένε μάλιστα πως στα σχολεία μας στη Φινλανδία η σχολική βία είναι ανύπαρκτη, σε βαθμό. ανησυχητικό.
Δεν γνωρίζω αν αυτό είναι τόσο κακό, ίσως όμως αυτό να εξηγεί γιατί είμαστε σε διακοπές στη Ρόδο, «ξεσαλώνουμε» λίγο, όπως είδα το καλοκαίρι, και «τα τσούζουμε» ακόμη περισσότερο.
Το ότι είμαστε στο ίδιο σχολείο παιδιά από τόσο διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, νομίζω πως μας βοηθάει στο να μαθαίνουμε να σεβόμαστε και να εκτιμάμε ο ένας τον άλλον ανεξάρτητα από το πόσα λεφτά έχει ο μπαμπάς, ανεξάρτητα από τις πνευματικές και σωματικές αναπηρίες ή από το τι χρώμα έχει η επιδερμίδα μας.

                                               Αγαπάμε ό,τι κάνουμε
Αυτό μας βοηθάει πολύ και στην επιλογή του επαγγέλματος.Σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, «οι περισσότεροι δεκάχρονοι συμμαθητές μου πιστεύουν ότι το καλύτερο επάγγελμα, είναι αυτό που τους αρέσει, που το κάνουν με το κέφι και όρεξη, όπου μπορούν να γνωρίσουν ενδιαφέροντες ανθρώπους και να έχουν τη δυνατότητα να πάνε διακοπές όπου τους αρέσει. Το πόσα λεφτά θα βγάζουν είναι σημαντικό αλλά όχι το σημαντικότερο κίνητρο».
Αυτό μπορεί να εξηγεί και το ότι, αν ακούσεις, η Φινλανδία είναι η χώρα με το χαμηλότερο δείκτη διαφθοράς στον κόσμο. Οι δάσκαλοί μας παίρνουν πολύ λιγότερα λεφτά από τους Γερμανούς και τους Γάλλους, δεν έχουν το καλύτερο αυτοκίνητο, αλλά όμως αυτό δεν τους εμποδίζει να αγαπούν αυτό που κάνουν. Νομίζω πως η κακή παιδεία και διαφθορά πάνε χέρι- χέρι.
Εδώ θα πρέπει να σου πω ότι το αγαπημένο σύνθημα του διευθυντή μας Βαατάινεν είναι: «Προτιμάω έναν ευτυχισμένο οδοκαθαριστή από έναν νευρωτικό ακαδημαϊκό»
Τον αγαπάμε πολύ γιατί δεν κάνει καμία διάκριση και είναι προστατευτικός και φιλικός σε όλους. 
Συνεχώς μας μιλάει για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη σας που έλεγαν πως: «η μάθηση καλλιεργείται καλύτερα εκεί όπου βρίσκει σταθερό συναισθηματικό έδαφος, διότι δεν είναι κάτι, που εισάγεται στον ανθρώπινο νου μόνο με την εξωτερική διαδικασία της διδασκαλίας (επανάληψη και μίμηση). Αλλά είναι μία εσωτερική διεργασία ίδιας και εμπειρικής ανακάλυψης, που χωρίς την αμοιβαία βούληση δε μεταδίδεται».
                                                      Μια ημέρα μου
Τώρα θα σου περιγράψω πως περνάω την ημέρα μου. Στις 8 αρχίζει το σχολείο μέσα στην τάξη και χωρίς συγκεντρώσεις στο προαύλιο, όπου μέσω ηχείων ακούμε μια εισαγωγική ομιλία αν πρόκειται για κάποια επέτειο, αλλά συνήθως ακούμε μόνο λίγη μουσική για περισυλλογή και ψυχολογική προετοιμασία για το μάθημα. Κάθε μαθητής κάθεται σε ένα θρανίο - τραπεζάκι, που δεν είναι πάντα το ίδιο, επειδή σε εμάς δεν αλλάζουν αίθουσα οι δάσκαλοι αλλά οι μαθητές.
Κάθε δάσκαλος έχει τη δική του αίθουσα και νομίζω πως είναι σωστό, διότι εκεί μέσα έχει τα προσωπικά του αντικείμενα, βιβλία και ό,τι άλλο χρειάζεται για το μάθημά του. Κάθε τάξη έχει επιδιασκόπιο, ραδιόφωνο, τηλεόραση, βίντεο και έναν Η/Υ συνδεδεμένο με το Διαδίκτυο.
Ο δάσκαλος υποδέχεται τα παιδιά στην τάξη του σαν οικοδεσπότης. Όποιος θέλει μπορεί να ζητήσει ακουστικά και μάλιστα ο καθηγητής μου των λατινικών έχει στην τάξη του και έναν οικιακό κινηματογράφο.
Για τις γλώσσες έχουμε ένα εργαστήριο γλωσσών, για τη βιολογία ένα ειδικό εργαστήριο κ.λπ.
Στον δάσκαλο μιλάμε πάντοτε στον ενικό και αν έχουμε κάποιο πρόβλημα φωνάζουμε «hei ope» που σημαίνει «ε δάσκαλε» και έρχεται ο δάσκαλος να μας βοηθήσει.
Αν κάποιος δεν ξέρει κάτι ή δεν έχει λύσει κάποιο πρόβλημα, δε σημαίνει απολύτως τίποτα. Η φιλοσοφία μας είναι πως κάθε μαθητής είναι υπεύθυνος για τη μάθηση του. Ο δάσκαλος είναι υποχρεωμένος να του κάνει ενισχυτικά μαθήματα τις απογευματινές ώρες. Αν κάποιος μαθητής ήταν άρρωστος ή πήγε μερικές ημέρες με τους γονείς του διακοπές, ο δάσκαλος υποχρεούται να του αναπληρώσει τις ώρες με ενισχυτική διδασκαλία.
Παρότι θεωρούμε ότι ο μαθητής μαθαίνει μόνο γιατί το επιθυμεί ο ίδιος, υπάρχουν κάπου - κάπου μικρά τεστ αλλά περισσότερο για κίνητρο υποκίνησης. Κάθε μάθημα κρατάει 45 λεπτά και ακολουθεί ένα διάλειμμα ενός τετάρτου.
Στις 11.45 και για μισή ώρα υπάρχει φαγητό, στο εστιατόριο φυσικά και όχι μέσα στις τάξεις. Δευτέρα και Παρασκευή το σχολείο τελειώνει στις 14.00, εκτός κι αν κάποιος θέλει να κάνει κάτι δημιουργικό μέσα στο σχολείο, όπως π.χ. σπορ ή κάτι άλλο. Τις άλλες ημέρες το σχολείο τελειώνει στις 16.00.

Στο Λύκειο, όπως σου έγραψα, μετά από 5 εβδομάδες σχολείο, υπάρχει μια εβδομάδα εξετάσεων σε έξι μαθήματα. Αν κάποιος δεν επέλεξε κάποιο μάθημα, την ημέρα εκείνη είναι ελεύθερος. Για τα τεστ δεν υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος. Όποιος τελειώσει πάει στο σπίτι του. Οι καθηγητές, συνήθως δεν επιτηρούν καθόλου αλλά κανείς μας δεν διανοείται να μιλήσει ή να αντιγράψει γιατί θεωρείται μεγάλη ντροπή. Αν κάποιος δεν είναι ευχαριστημένος με τη βαθμολογία μπορεί να ζητήσει να μη ληφθεί υπόψη και να την επαναλάβει μετά από μερικές εβδομάδες. Μετά την εβδομάδα των τεστ παίρνουμε τα πιστοποιητικά επιδόσεων.
Το τι κάναμε σε όλη τη διάρκεια των 5 εβδομάδων δεν είναι και τόσο σημαντικό. Μετά το σχολείο πηγαίνω στο σπίτι, συνήθως χωρίς την τσάντα μου, αφού εκεί θα κάνω εντελώς διαφορετικά πράγματα από αυτά που έκανα στο σχολείο. Θα ασχοληθώ με άλλα πράγματα που μου αρέσουν επίσης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα διαβάσω κάτι άλλο. Διαβάζουμε πάρα πολύ εξωσχολικά βιβλία, γι' αυτό και στην ανάγνωση βγήκαμε πρώτοι με απόσταση από το δεύτερο, ενώ εσείς όπως άκουσα πιάσατε «πάτο».

                                                     Υστερόγραφο
Όπως θα κατάλαβες, η επιτυχία μας είναι ένας συνδυασμός πολλών παραγόντων. Όπως μας λέει και ο δάσκαλος μας, ο Καουρισμάκι, «η εκπαίδευση δε γίνεται ποτέ μέσα σε ένα πολιτικό και- πολιτισμικό κενό. Είναι συστατικό κομμάτι του συνόλου της κοινωνίας, όπου δάσκαλοι, γονείς, μαθητές και πολιτεία συμβάλουν κατά τον ίδιο βαθμό». Η δασκάλα μας μάλιστα, η Κεκόνεν, μας λέει ότι «συμμετοχή στην παιδεία μας έχουν η οικογένεια και η γειτονιά, το κοινωνικό περιβάλλον, δηλαδή η κοινωνία με τις αξίες και τα πρότυπα της, ο δεδομένος χώρος και χρόνος, οι ανθρώπινες σχέσεις, οι νόμοι και τα ΜΜΕ με τις απόψεις και εικόνες που μεταδίδουν».
Γι' αυτό πιστεύω ότι είναι κάτι που δεν αντιγράφεται από κάποιους ειδικούς. Μάλλον θα πρέπει να ανοίξετε έναν πανεθνικό διάλογο, όπου θα συμμετέχουν όλοι και φυσικά κι εσείς τα παιδιά και όχι μόνο κάποιοι «ειδικοί». Το σημειώνω, γιατί άκουσα ότι θα έρθουν στο σχολείο μας κάποιοι «ειδικοί» από την Ελλάδα για να μελετήσουν το σύστημα μας. Φοβάμαι ότι θα δουν ό,τι τους βολεύει.
Χωρίς την κινητοποίηση και τη βούληση ολόκληρης της κοινωνίας σας, δεν νομίζω πως θα πετύχετε κάτι. Νομίζω πως το σύστημα μας είναι πολύ απλό, τόσο απλό, που μόνο άνθρωποι δημιουργικοί ή παιδιά μπορούν ποτέ να το φανταστούν και να το εφαρμόσουν και όχι γραφειοκράτες που θα στείλετε να το μελετήσουν. 
Πρόσφατα, μαζί με τους γονείς μου παρακολουθήσαμε μια μαγνητοφωνημένη Ομιλία στη βιβλιοθήκη του σχολείου μας από ένα καθηγητή από το ΜΙΤ της Μασαχουσέτης, τον Symour Papert, ο οποίος μας είπε:
«Όλα τα συστήματα είναι κουτά. Εμείς νομίζουμε ότι τα συστήματα είναι έξυπνα. Πολύ σπάνια όμως τα συστήματα μπορούν να δουν αυτό που συμβαίνει κάτω από τη μύτη τους. Ένα σύστημα, από τη στιγμή που μπαίνει στη λογική της συντήρησης, από τη στιγμή που εναντιώνεται στο άνοιγμα του μυαλού και στην ιδέα της αλλαγής, αρέσκεται να πιστεύει στην ίδια του την προπαγάνδα, στις ιστορίες που ουσιαστικά μόνο του δημιουργεί... Μια κραταιά γραφειοκρατία μπορεί να έχει όλες τις πληροφορίες αλλά λόγω έλλειψης ευελιξίας και καθαρής σκέψης να μην μπορεί να αντιδράσει και να καθορίσει τα γεγονότα».
Νομίζω πως θα συμφωνήσεις, γι' αυτό και στο σχολείο μας οι γονείς μας συμμετέχουν ενεργά στην αξιολόγηση πρόσληψης του διευθυντή αλλά και των καθηγητών. Αν δε συμμετέχουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι για να συναποφασίσουν για το ποιοι θα αναλάβουν το έργο εκπαίδευσης των παιδιών τους, ποιος θα το κάνει καλύτερα και χωρίς σκοπιμότητες;

Είμαι πολύ περίεργος να μάθω πως είναι το δικό σας σύστημα και πως περνάτε την ημέρα σας.
Με ρώτησες πόσο έχει σ' εμάς το τελευταίο μοντέλο της NOKIA, και το Touareg της VW, ειλικρινά δεν ξέρω γιατί δεν έχω κινητό και ο μπαμπάς μου έχει ένα παλιό τζιπ, διότι εμείς στη Φινλανδία έχουμε χιλιάδες χιλιόμετρα χωματόδρομων. Πάντως, το καλοκαίρι που ήμουν στη Ρόδο, είδα πολλά πανάκριβα τζιπ και σκέφτηκα πως μάλλον θα τα χρειάζονται για να πηγαίνουν για σαφάρι στη Σαχάρα, διότι το νησί δεν έχει και τόσους πολλούς δρόμους.
Λοιπόν φίλε μου, «Kiitos» (ευχαριστώ) για το σήμα του «Ολυμπιακού» που μου έστειλες, της αγαπημένης σου ομάδας όπως μου λες, δυστυχώς δεν την γνωρίζω. Ελπίζω με αυτό να μη σε στενοχώρησα, αλλά οφείλω να σου πω, πως με το ποδόσφαιρο δεν τα πάω και τόσο καλά.
Στον ελεύθερο χρόνο μου προτιμάω να πάω στη βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου, να σερφάρω λίγο στο Ιντερνέτ, να πάω για σκι ή πατινάζ στον πάγο με τους φίλους μου και τις λίγες ώρες την εβδομάδα που βλέπω τηλεόραση, προτιμάω να δω κανένα ντοκιμαντέρ για την ιστορία σας και άλλες μακρινές χώρες, που δεν έχω πάει. Όπως άκουσα, σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο, είμαστε η χώρα με τη χαμηλότερη τηλεθέαση στην Ευρώπη. Ξέχασα, δε, να σου πω ότι εκτός της σχολικής, σε κάθε γειτονιά μας υπάρχει μια δημόσια βιβλιοθήκη και δεν υπάρχει μαθητής που να μην έχει μια δανειστική ταυτότητα βιβλίων ή σύνδεση με το ιντερνέτ.

Φίλε μου, σου εύχομαι καλή επιτυχία και κουράγιο. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να μπορούσε να επιλέξει το τόπο γέννησης του.

Φιλικά, 

Markus Bootsarb

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου...

Τα παρακάτω λόγια, από πολλούς, αποδίδονται στον Charlie Chaplin, ότι τα είπε στους δικούς του ανθρώπους κατά τα εβδομηκοστά του γενέθλια...

"Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη, απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω κόντρα στην αλήθεια μου. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε πόσο δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος με το να του επιβάλλω τις επιθυμίες μου, παρότι ήξερα ότι ούτε ήταν κατάλληλη η στιγμή ούτε ο άνθρωπος ήταν έτοιμος, ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ μια άλλη ζωή και μπόρεσα να δω ότι τα πάντα γύρω μου με προκαλούσαν να μεγαλώσω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι βρίσκομαι πάντα και σε όλες τις περιστάσεις, την κατάλληλη στιγμή και στο σωστό μέρος και ότι όλα όσα γίνονται είναι σωστά. Από τότε κατάφερα να γαληνέψω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΠΟΔΟΧΗ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο χρόνο μου και σταμάτησα να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Σήμερα κάνω μόνο ό,τι με ευχαριστεί και με γεμίζει χαρά, ό,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά, με τον δικό μου τρόπο και στους δικούς μου ρυθμούς. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιές για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και από ό,τι με τραβούσε συνεχώς μακριά από τον ίδιο μου τον εαυτό. Στην αρχή το ονόμαζα “υγιή εγωισμό”. Αλλά σήμερα ξέρω ότι είναι ΑΥΤΑΓΑΠΗ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να θέλω να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλλα πολύ λιγότερο. Σήμερα κατάλαβα ότι αυτό το λέμε ΑΠΛΟΤΗΤΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζώ στο παρελθόν και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζώ περισσότερο τη στιγμή όπου ΟΛΑ συμβαίνουν. Έτσι σήμερα, ζώ την κάθε μέρα και αυτό το λέω ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι η σκέψη μου μπορεί να με κάνει μίζερο και άρρωστο. Όταν όμως επικαλέστηκα τις δυνάμεις της καρδιάς μου, η λογική απέκτησε έναν πολύτιμο σύντροφο. Αυτή τη σχέση την ονομάζω σήμερα ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.

Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και τα προβλήματα με τον εαυτό μας και τους άλλους γιατί καμιά φορά, ακόμα και τα άστρα εκρήγνυνται και δημιουργούνται νέοι Γαλαξίες.

Σήμερα ξέρω ότι ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ!"

Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!

Ένα απίστευτο βίντεο από το BBC, ένα πραγματικό υπερθέαμα παρακολουθούμε παρακάτω. Ο υπέροχος πλανήτης γη με τις τόσες ομορφιές και πολυχρωμίες των τόπων & των ανθρώπων του, δοξάζεται δεόντως!

Χρόνια Πολλά Μαμά!

Στη μητέρα, τη μανούλα, τη μαμά που σήμερα γιορτάζει.

Σ΄αγαπάμε και σ΄ευχαριστούμε για όλα: που υπάρχεις, 

που μάς έδωσες και μάς δίνεις ανάσα και φως! 

Χρόνια Πολλά Μαμά!

Ωραίο είναι "αυτό που συμβαίνει στην ώρα του"!

Μια εξαιρετική ομιλία για το σχολείο, τα νειάτα, τη δημιουργία, τα πράγματα που αγαπάμε, παρακολουθείστε στο παρακάτω βιντεάκι. 

Είναι από το Schoolwave Festival, μια γιορτή δηλαδή της μουσικής και της νιότης! Γι αυτό άλλωστε, απολαμβάνουμε στο βίντεο υπέροχες ροκιές!

Άντρες & Γυναίκες VI

Τι είδους παπούτσια φορούν τα δύο φύλα;

Μόνο νιώσε με...

Η Γεωργία Τζωρτζάκη διαβάζει ψιθυριστά ποίηση...

Κοιμάσαι κι εγώ γράφω για σένα

αυτά που δεν τολμώ να πω.

Γράφω καθώς σκέφτομαι

τις φλέβες των χεριών σου.

τί συμβαίνει μέσα μου

κάθε που σε κοιτάζω.

"Οι στιγμές που μου 'δωσες
αξίζουν μια ζωή"


Δε μετανιώνω, δεν ξεχνώ
δεν αφήνω τίποτα και κανέναν
να το αλλάξει αυτό.


Κι αν λόγια πικρά
και παιδαριώδη σου λέω
είναι γιατί
ήμουν ένα κακομαθημένο κορίτσι
που τα ήθελε όλα.
Δε θέλω όμως να μεγαλώσω.


Μη με ακούς.
Μη με διαβάζεις.
Μόνο νιώσε με...
Ίσως είναι γραφτό.
Από αυτά τα παιχνίδια
της μοίρας το πιο βέβαιο.


Ότι εγώ θα είμαι μαζί σου
θα είμαι δική σου.
Σε άλλα χέρια νομίζεις εσύ
ότι ζωγραφίζω τους χάρτες μου
αλλά μόνο στα δικά σου
είναι γραμμένη η ιστορία μου.


Και με τις πέντε μου αισθήσεις
σε ζητώ σε λάθος δρόμους.
Και τις πέντε μου ζωές
αφήνω πίσω όταν τα μέσα σου
αγγίζω.


Πόσο καιρό προσπαθώ
να τρέξω μακριά σου μάταια.
Και είναι αυτή η ματαιότητα
που με κάνει να σε ερωτεύομαι
περισσότερο.

Ποίηση: Μαρία Πεπικίδου

Μαμά-Μπαμπάς=1-0

Ψηλά το βλέμμα και η ψυχή!

Οι Έλληνες που ζουν & σπουδάζουν στο εξωτερικό κρατάνε ψηλά την ελληνική ψυχή! Με τραγούδι και χορό, με λεβεντιά και περηφάνεια! Και μεις μαζί τους...

Το γέλιο είναι έκφραση ευτυχίας!

6^η Μάη… Παγκόσμια Ημέρα Γέλιου!

Η Παγκόσμια Ημέρα Γέλιου ξεκίνησε να εορτάζεται στην Ινδία το 1998 με πρωτοβουλία του δρος Μαντάν Κατάρια, που πιστεύει στις θεραπευτικές ιδιότητες του γέλιου και εορτάζεται την πρώτη Κυριακή κάθε Μαΐου.

Ο ιδρυτής της Παγκόσμιας Ημέρας Γέλιου δρ. Μαντάν Κατάρια σημειώνει: 
«Οι πολεμικές αναμετρήσεις στον κόσμο είναι αντανάκλαση του εσωτερικού πολέμου που διεξάγεται στα μυαλά των ανθρώπων.

Η αιτία που δεν γελάμε πολύ σήμερα είναι επειδή δεν κατανοούμε την αληθινή σημασία του γέλιου.

Το γέλιο δεν είναι μόνο διασκέδαση και χαβαλές, αλλά και έκφραση της ευτυχίας, που μπορεί να έλθει μόνο αν κατανοήσουμε τον σκοπό της ζωής».
 

Σημείωση : Ας γελάσουμε(…) λοιπόν την 6η του Μάη, θα μας κάνει καλό, θα  μας κάνει “ευτυχισμένους” !!! (Και ίσως κάποιους άλλους, που γελούν χρόνια ολόκληρα  μαζί μας, δυστυχισμένους !!!)

Αισιόδοξη ματιά για έναν καινούργιο κόσμο!

Με όχημα τη γαλλική μουσική ανοίγουμε φτερά 
στην εφηβική ελπίδα μας!

Για ακούστε...

Καρδιά και λογική...

Η Έλενα Φραγκιουδάκη μάς υπενθυμίζει πως η καρδιά ξέρει και το δρόμο και τον τρόπο...

...η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου είναι
να έχει καρδιά,
κι η πιο μεγάλη δύναμή του είναι

όταν χρειάζεται να παραμερίζει την καρδιά του
για χάρη της λογικής... 

ο δυσκολότερος δρόμος στη ζωή είναι
ο δρόμος της καρδιάς, 

είναι αυτός που σου λέει "προχώρα"
όταν η λογική σού λέει "σταμάτα"..

Αδειάζουν σιγά-σιγά οι τάξεις μας. Και οι καρδιές μας;

Λόγια ενός μαθητή της Γ' Λυκείου... Τα διαβάσαμε στο πράγματι όμορφο blog του 6^ου Λυκείου Καλλιθέας και σας τα μεταφέρουμε με γλυκόπικρες σκέψεις να τα συνοδεύουν...

Είμαι μαθητής του Γ΄3 ( η αίθουσα με τα τουβλάκια και τους στίχους ) , παρ'όλα αυτά αυτές τις μέρες το χρώμα της ψυχής μου είναι πιο μαύρο από ποτέ, όταν μπαίνω στη τάξη ( δυστυχώς αραιά και που) και βλέπω ένα τμήμα ερημωμένο, όπως δηλαδή και σε όλα τα σχολεία οι μαθητές της τρίτης λυκείου απουσιάζουν αυτό το καιρό.
Είναι οι τελευταίες μέρες μας στο σχολείο, και θα έπρεπε να είναι οι ωραιότερες, γιατί το Σεπτέμβρη δεν θα βρεθούμε κι εμείς στο προαύλιο για τον αγιασμό. Αφήνουμε πίσω μας ένα τεράστιο κεφάλαιο που λέγετε ΣΧΟΛΕΙΟ, και αντί να περνάμε τις καλύτερες στιγμές της ζωής μας στο σχολείο για να το θυμόμαστε με χαμόγελο, μας επέβαλαν να είμαστε όλη μέρα σε ένα γραφείο και να διαβάζουμε, προκειμένου να αποστηθίσουμε αυτολεξεί τεράστια κατεβατά, ξεχνώντας ότι τελειώνει ένα κεφάλαιο 12 χρόνων.
Κανείς όμως δεν μπορεί να απαντήσει στην βασική μας ερώτηση: "γιατί συμβαίνει αυτό";

Η ευθύνη δεν βαραίνει ούτε τους καθηγητές μας, αλλά ούτε και εμάς. Αυτό που καταλαβαίνω φεύγοντας απ το Λύκειο είναι ότι κάποιοι έχουν φροντίσει ώστε να εξευτελίσουν το σχολείο με τον χειρότερο τρόπο, προσδίδοντάς του εξετασιοκεντρικό χαρακτήρα, και όταν οι καθηγητές προσπαθήσουν να κάνουν κάτι διαφορετικό από αυτό που οι Πανελλήνιες απαιτούν, εμείς αμέσως τους κατηγορούμε γιατί το θεωρούμε αποπροσανατολιστικό.
Το μόνο θετικό στην περίοδο αυτή είναι ότι οι καθηγητές στο σχολείο μας προσπαθούν να μας κάνουν να ξεσκάσουμε με οποιονδήποτε τρόπο τις ώρες που είμαστε εκεί.

Όταν όμως δώσουμε εξετάσεις, και γυρίσουμε το βλέμα μας στη χρονιά που πέρασε, θα δούμε ότι όλη τη χρονιά ασχολούμασταν μόνο με το διάβασμα και δεν καταφέραμε να ζήσουμε τον ΖΩΝΤΑΝΟ οργανισμό που λέγεται σχολείο. Δυστυχώς αυτά είναι τα καλύτερά μας χρόνια, και πέφτουνε στη φωτιά... Ελπίζω από το Σεπτέμβρη, να πηγαίνουμε στον ίδιο χώρο, αλλά με άλλη διάθεση και ζωντανοί !!!!!!

Ανδρέας Μαρκουλιδάκης

6^ο  Λύκειο Καλλιθέας

http://lykeio6o.blogspot.com