Παιδιά που δεν γεννιούνται...

Η Γεωργία Τζωρτζάκη μας υπενθυμίζει πολύ τρυφερά πως κάθε έκτρωση είναι μια καρδιά που σταματάει. Δυό ματάκια που δεν θα δούν ποτέ. Δύο χέρια που δεν θα αγγίξουν. Δύο πόδια που δέν θα τρέξουν. Ένα στόμα που δεν θα μιλήσει. Με το παρακάτω κείμενο, μας προκαλεί να συλλογιστούμε για τα παιδιά που δεν γεννήθηκαν ποτέ.

Γειά σου μαμά.

Είμαι το μωρό σου. Δεν με ξέρεις άκομα, είμαι μόνο μερικών εβδομάδων.

Θα με γνωρίσεις σύντομα, το υπόσχομαι. Το όνομα μου είναι Γιάννης, Έχω καστανά μαλλιά και καστανά μάτια... Ε λοιπόν δεν ειμαι έτσι ακόμα, αλλα θα γίνω όταν γεννηθώ. Θα είμαι ο μοναχογιός σου. Δεν θα έχω μπαμπά αλλα δεν πειράζει, θα έχουμε ο ένας τον άλλον.Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω γιατρός.

Σήμερα, έμαθες ότι... είσαι έγκυος μαμά. Ήσουν τόσο χαρούμενη. Χαμογελούσες. Έχεις το πιο ωραίο χαμόγελο μαμά. Όλη την μέρα μου μιλόυσες και ένιωθα τόση ασφάλεια μαμά. Σ' αγαπάω μαμά. Όταν μεγαλώσω υπόσχομαι να σε κάνω τόσο περίφανη. Θα γίνω γιατρός.

Σήμερα είπες στον μπαμπά για μένα ... Δεν ήταν χαρούμενος μαμά. Είπε οτι δεν με θέλει. Γιατί δεν με θέλει μαμά; Τί του έκανα; Ένιωσα έναν δυνατό κρότο και μέτα σε ακούω να κλαίς. Σε χτύπησε μαμά. 

Γιατί το έκανε αυτό μαμά; Μετά σε αγκάλιασε και σου ζήτησε συγγνώμη κ εσύ τον συγχώρεσες.. Όταν γεννηθώ, δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να σε χτυπήσει ξανά. Λες οτι σαγαπάει μαμά. Αλλα εγώ δεν τον νομίζω.

Πάνε τρείς μέρες που σταμάτησες να μου μιλάς, ή να αγκαλιαζεις την κοιλίτσα σου. Γιατί μαμά; Δεν με αγαπάς πια; Εγώ σε αγαπάω μαμά.

Σε ακούω να μιλάς με εναν γιατρό. Κάτι πρόκειται να γίνει μαμά. Φοβάμαι μαμά. Αρχίζω και πονάω. Σταμάτησε τους, βοήθησε με μαμά...

Τώρα ειμαι στον παράδεισο μαζί με τα αγγελάκια μαμά. Μην ανησυχείς, είμαι καλά. Γιατί το έκανες αυτο μαμά; Ήθελα τοσο πολύ να αντικρύσω το χαμογελό σου, να δώ τον ήλιο, να γίνω γιατρός. ΝΑ ΖΗΣΩ. Δεν πειράζει μαμά αν σταμάτησες να με αγαπάς. Μπορώ να σε δώ απο εδώ που είμαι οπότε δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Συγγνώμη αν έκανα κάτι κακό μαμά. Θέλω να με αγαπάς και πάλι! Εγώ σε αγαπάω μαμά...