Η Χώρα της Ευτυχίας

 Ένας μακρινός ταξιδευτής, οδοιπόρος και αναζητητής της ουσίας της ζωής, φτάνει   σε ένα δάσος με ψηλά δέντρα.  Ο δρόμος του όμως χωρίζει στα δυο. Ποιόν να πάρει, αυτόν προς τα δεξιά ή τον άλλο προς τα αριστερά; 

Τα δέντρα είναι γεμάτα κοτσύφια. Ρωτάει λοιπόν κάποιον κότσυφα:

-  Έχετε αρχηγό;

-  Ναι, του απαντάει αυτός.

-  Και πού μπορώ να τον βρω;

-  Θα τον φωνάξω, του λέει ο κότσυφας.

-  Και πώς τον λένε τον αρχηγό σας;

-  Σοφό τον λένε.

-  Και γιατί τον λένε Σοφό;

-  Γιατί λέει πάντα τα ίδια, του απαντάει ο κότσυφας και δίνει μια με τις φτερούγες του και χάνεται.

Ο ταξιδευτής του κόσμου κάθισε και ακούμπησε σε ένα δέντρο για να ξεκουραστεί. Σε λίγο, νάσου ένας αργός και γέρος κότσυφας.

-   Άκουσα πως μ’ έψαξες. Είμαι ο Σοφός.

-   Ναι, θέλω να πάω στη Χώρα της Ευτυχίας αλλά βρίσκομαι στο σταυροδρόμι και δε ξέρω ποιόν δρόμο να πάρω. Αυτόν προς τα δεξιά, ή τον άλλο προς τα αριστερά;

-   Στη Χώρα των κοτσυφιών υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο ένας μακρύς και δύσκολος κι ο άλλος σύντομος και εύκολος.

-  Εσύ τί με συμβουλεύεις; Ποιόν να ακολουθήσω;

-  Α! Εσύ αποφασίζεις. Μα να ξέρεις. Τα δέντρα είναι των κοτσυφιών. Οι δρόμοι όμως ανήκουν σε δύο γυναίκες.

-  Και πληρώνεις φόρο σ’ αυτές;

-  Μάλλον.

-  Και τις γνωρίζεις αυτές τις γυναίκες;

-  Τις έχω δει. Η μια είναι όμορφη και καπάτσα. Αυτή έχει το σύντομο δρόμο. Η άλλη είναι γλυκιά και ταπεινή. Αυτή έχει τον μακρύ δρόμο.

-  Και ποιόν να ακολουθήσω  εγώ;

-  Και οι δύο δρόμοι, σε πάνε στη Χώρα της Ευτυχίας!

-  Και ποιος είναι ο καλύτερος;

-  Και οι δύο δρόμοι, σε πάνε στη Χώρα της Ευτυχίας!

-  Και ποιός θα μου αρέσει;

-  Και οι δύο δρόμοι, σε πάνε στη Χώρα της Ευτυχίας!

Αυτά  είπε ο Σοφός, και χάθηκε στα δέντρα  . . . .