Το σώμα φωνάζει...​ αυτό που σωπαίνει το στόμα!

Η ασθένεια είναι μια σύγκρουση μεταξύ της προσωπικότητας 

και της ψυχής. "Bach". 

Πολλές φορές:

Το κρυολόγημα "στάζει" όταν ο οργανισμός δεν κλαίει. 

Ο πονόλαιμος «φράζει», όταν δεν μπορεί να επικοινωνήσει τις αγωνίες. 

Το στομάχι καίει όταν ο θυμός δεν μπορεί να βγει. 

Ο διαβήτης εισβάλει όταν η μοναξιά πονάει. 

Το σώμα παχαίνει όταν η δυσαρέσκεια πιέζει. 

Ο πονοκέφαλος καταθλίβει όταν αυξάνουν οι αμφιβολίες. 

Η καρδιά χαλαρώνει όταν το νόημα της ζωής φαίνεται να τελειώνει. 

Οι αλλεργίες συμβαίνουν όταν η τελειομανία είναι ανυπόφορη. 

Τα νύχια σπάνε όταν απειλούνται οι άμυνες. 

Το στήθος σφίγγει όταν η υπερηφάνεια σκλαβώνει. 

Η πίεση αυξάνεται όταν ο φόβος φυλακίζει. 

Οι νευρώσεις παραλύουν όταν το εσωτερικό παιδί τυραννάει. 

Ο πυρετός θερμαίνει όταν οι άμυνες εκρήγνουν τα όρια της ανοσίας. 

Τα γόνατα πονούν όταν η υπερηφάνεια σου τσαλακώνεται. 

Ο καρκίνος σκοτώνει εάν δεν συγχωρείς ή / και έχεις κουραστεί να «ζουν». 

Και οι σιωπηλοί σου πόνοι; Πώς μιλάνε στο σώμα σου; Η ασθένεια δεν είναι κακό, θα σου πει ότι έχεις πάρει λάθος δρόμο. Φαίνεται ωραίο να μοιραστούμε αυτό το μήνυμα: Ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι ευθύς. Υπάρχουν καμπύλες που ονομάζονται ΛΑΘΗ, φανάρια που λέγονται ΦΙΛΟΙ, φώτα που ονομάζονται ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, και όλα γίνονται, αν έχεις: ένα ανταλλακτικό που ονομάζεται ΑΠΟΦΑΣΗ, μια ισχυρή μηχανή που ονομάζεται ΑΓΑΠΗ, μια καλή ασφάλιση που ονομάζεται ΠΙΣΤΗ, άφθονο καύσιμο που ονομάζεται ΥΠΟΜΟΝΗ!

Να με προσέχεις...

Κάποτε ένα μικρό κορίτσι καθόταν μόνο του στο πάρκο. Ολοι το προσπερνούσαν και κανείς δεν σταματούσε να δεί γιατί έμοιαζε να είναι τόσο θλιμμένο. Ντυμένο με ένα φθαρμένο ρόζ φορεματάκι, ξυπόλυτο και βρώμικο, το κορίτσι απλά καθόταν εκεί και παρακολουθουσε τους ανθρώπους που περνούσαν. Ποτέ δεν δοκίμασε να τους μιλήσει. Ποτέ δεν πρόφερε μία λέξη. Πολλοί άνθρωποι πέρασαν μπροστά της αλλά κανένας δεν σταμάτησε .
Την επόμενη μέρα η περιέργειά μου με οδήγησε πίσω στο πάρκο. Ηθελα να δω αν το μικρό κορίτσι θα ήταν ακόμα εκεί. Και ναί, ήταν εκεί, στην ίδια ακριβώς θέση όπου ήταν και την προηγούμενη μέρα και με το ίδιο λυπημένο βλέμμα. Σήμερα όμως θα έκανα το βήμα, θα πλησίαζα το μικρό κορίτσι. Εξάλλου ένα πάρκο γεμάτο κόσμο δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να παίζει ένα μικρό παιδί ολομόναχο.

Καθώς πλησίαζα μπορούσα να δώ την πλάτη του κοριτσιού. Είχε ένα περίεργο σχήμα. Σκέφτηκα ότι αυτός ήταν ίσως ο λόγος, που οι άνθρωποι την προσπερνούσαν χωρίς να κάνουν καμμία προσπάθεια να της μιλήσουν. Οι παραμορφώσεις δεν είναι καλοδεχούμενες στην κοινωνία μας, και αυτό οδηγεί στον αποκλεισμό αυτών που είναι διαφορετικοί.
 

Καθώς πλησίασα, το μικρό κορίτσι χαμήλωσε ελαφρά τα μάτια για να αποφύγει το εξεταστικό βλέμμα μου. Μπορούσα τώρα να διακρίνω πιο καθαρά το σχήμα της πλάτης της. Είχε κάτι περίεργο,που έμοιαζε σαν μια παράξενη καμπούρα. Της χαμογέλασα για να της δείξω ότι όλα ήταν εντάξει. Ημουν εκεί για να την βοηθήσω, για να μιλήσουμε. Εκατσα κάτω δίπλα της και την χαιρέτησα με ένα 'γειά'.Το μικρό κορίτσι έδειξε να ξαφνιάζεται και αφού με κοίταξε έντονα στα μάτια για λίγο απάντησε 'γειά'. Της χαμογέλασα και μου χαμογέλασε κι αυτή ντροπαλά. Αρχίσαμε να μιλάμε και συνεχίσαμε μέχρι που σουρούπωσε και το πάρκο άδειασε από κόσμο. Την ρώτησα γιατί ήταν τόσο θλιμμένη. 

Το μικρό κορίτσι με κοίταξε με το λυπημένο μουτράκι του και απάντησε 'γιατί είμαι διαφορετική'... 'Αυτό είναι αλήθεια' είπα εγώ χαμογελώντας. 

'Το ξέρω' είπε το μικρό κορίτσι και φάνηκε να μελαγχολεί περισσότερο.
'Μικρή μου' της είπα, μου θυμίζεις έναν γλυκό και αθώο άγγελλο'. Με κοίταξε και χαμογέλασε, μετά σηκώθηκε αργά και είπε 'αλήθεια το λές;' 'Ναι, είσαι σαν ένας μικρός φύλακας άγγελλος που στάλθηκε να φυλάει τους ανθρώπους που περνούν'. Εκανε με το κεφάλι της ένα καταφατικό νεύμα και χαμογέλασε πάλι. Καθώς έκανε αυτό, άνοιξε την πλάτη του ροζ της φορέματος και από μέσα βγήκαν και απλώθηκαν δύο λευκά φτερά, 'ναι είπε, αυτό είμαι, είμαι ο δικός σου φύλακας άγγελλος'. Εμεινα άφωνος, σίγουρος πως ολα αυτά ήταν παιγνίδια της φαντασίας μου. Τότε το κορίτσι είπε 'Γιά μιά φορά σκέφτηκες κάποιον άλλο εκτός από τον εαυτό σου. Η αποστολή μου εδώ ολοκληρώθηκε'.

Σηκώθηκα τοτε όρθιος και είπα 'Περίμενε, γιατί κανείς δεν σταμάτησε να βοηθήσει έναν άγγελλο;' Με κοίταξε, χαμογέλασε και είπε 'Είσαι ο μόνος που μπορούσε να με δεί' και μετά εξαφανίστηκε.
Και μ' αυτό η ζωή μου άλλαξε ριζικά. Ετσι, όταν νομίζεις ότι δεν έχεις κανένα, να θυμάσαι ότι ο άγγελλος σου είναι κοντά σου και σε προσέχει.

Τα ταξίδια γίνονται και από τη καρέκλα μας!

Υπέροχος κόσμος, απίστευτες εικόνες, ταξιδιάρικη & τρυφερή μουσική!

 

Ως Έλληνες, να κρατήσουμε την περηφάνεια & την αξιοπρέπειά μας!

Μας συγκίνησε πολύ το βιντεάκι ενός μαθητή του Λυκείου Βύρωνα, του Αλέξανδρου, που μιλάει από τα βάθη της καρδιάς του για την κατάσταση της χώρας μας και για τα συναισθήματά του! Λέει πως δεν γνώρισε σήμερα τον άγνωστο x δηλαδή την κρίση. Τόσα χρόνια πάσχιζε να σχηματίσει κρίση, άποψη, να ταξινομήσει ιδέες, να ξεδιαλύνει το ψεύτικο από αυτό που τελικά είναι η ουσία. Τώρα απλώς θέλησε να πει δημόσια την άποψή του. Σε ένα ακροατήριο που ξεπερνάει τα όρια του σχολείου του, της γειτονιάς του. Και ήδη έχει κάνει πολύ περισσότερα από όσα φαντάζεσαι, ακριβώς διότι η αντίδρασή του αποπνέει γνησιότητα. Μαζί σου Αλέξανδρε!

Να πούμε "σ' άγαπώ" σε όσους αγαπάμε, σήμερα!

Μια ιστορία συγκινητική για τον πιο σημαντικό άνθρωπο στη ζωή μας, τη μάνα, μας διηγείται η Γεωργία Τζωρτζάκη.

 

Η γυναίκα μου μού πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα.
- Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς, μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.
  Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο.
- Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ, της είπα έντονα.
- Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη...

Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που. Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.

- Τι συμβαίνει; Είσαι καλά; με ρώτησε.
Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.
- Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί , της απάντησα. Οι δυο μας μόνοι. Τί λες; Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε:
- Θα το ήθελα πολύ...

Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού. Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!
Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.

- Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν, μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδυνή έξοδό μας... Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν ΄Η Πρώτη Κυρία της χώρας.

Μόλις καθήσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που ΄έπιαναν΄ τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες. Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.
- Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;
- Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη, απάντησα.

Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα. Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.
- Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση, μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα...
- Πώς πήγε το ραντεβού; θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.
- Πολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Περισσότερο κι απ΄ό,τι περίμενα, της απάντησα.

Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου ΄έφυγε΄ από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα...
Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φακέλο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε:

"Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ! "

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως 'ΣΕ ΑΓΑΠΩ'.
Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει.
Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν.

Εάν ζει η μητέρα σου... απόλαυσε τη στιγμή.
Εάν δεν ζει... να τη θυμάσαι.

Όταν η αγάπη (δεν) γερνάει...

«Τι είναι αυτό;»
Ένας πατέρας, γύρω στα ογδόντα, καθόταν στη βεράντα τού εξοχικού του σπιτιού μαζί με τον σαρανταπεντάρη γιο του, που είχε έρθει για να τον δει και διάβαζε εφημερίδα.

Ξαφνικά, στην άλλη άκρη της βεράντας ήρθε και κούρνιασε ένα σπουργίτι.
«Τι είναι αυτό;» ρώτησε ο πατέρας το γιο.
«Ένα σπουργίτι», απάντησε ο γιος.
Μετά από λίγα λεπτά, ξαναρωτάει ο πατέρας το γιο του για δεύτερη φορά: «Τι είναι αυτό»;
Κι ο γιος του τού απαντάει: «Μόλις σου το είπα πατέρα, ένα σπουργίτι».

Ύστερα από λίγο, ο γερο-πατέρας ξαναρωτάει το γιο του για τρίτη φορά: «Τι είναι αυτό»;
Αυτή τη φορά υπήρχε ένας εκνευρισμός στη φωνή του γιου καθώς απάντησε στον πατέρα του περιφρονητικά: «Ένα σπουργίτι πατέρα, ένα σπουργίτι, ένα σπου-ργί-τι».

Και λίγο μετά, ο πατέρας ξαναρωτάει το γιο του για τέταρτη φορά: «Τι είναι αυτό»;

Αυτή τη φορά ο γιος έβαλε τις φωνές στον πατέρα του:
«Γιατί με ρωτάς και με ξαναρωτάς το ίδιο πράγμα, αφού σου έχω ήδη απαντήσει τόσες φορές; ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ. Δεν μπορείς να το καταλάβεις»;

Λίγο αργότερα, ο πατέρας πήγε στο δωμάτιό του και γύρισε κρατώντας ένα παλιό τετράδιο με ένα ξεφτισμένο χοντρό εξώφυλλο.

Ήταν ένα ημερολόγιο που είχε αρχίσει να κρατάει τη μέρα που γεννήθηκε ο γιος του.
Το άνοιξε σε μια σελίδα και ζήτησε από το γιο του να τη διαβάσει δυνατά.

Εκείνος, δυσφορώντας, άρχισε να διαβάζει εκείνη τη σελίδα από το ημερολόγιο του πατέρα του:

«Σήμερα, ο μικρός μου γιος, που πριν λίγες μέρες έκλεισε τα τρία, καθόταν μαζί μου έξω στη βεράντα όταν ένα σπουργίτι ήρθε και κάθισε στα κάγκελα. Ο γιος μου με ρώτησε 21 φορές τι ήταν αυτό και του απάντησα και τις 21 φορές ότι ήταν ένα σπουργίτι. Τον αγκάλιασα τρυφερά και τις 21 φορές που μου έκανε την ίδια ερώτηση ξανά και ξανά χωρίς να εκνευριστώ, νοιώθοντας στοργή για το αθώο μου αγοράκι».

Ο γιος σκέφτηκε ότι ενώ ο πατέρας του, του είχε απαντήσει και τις 21 φορές στην ίδια ερώτηση, «τι είναι αυτό» που του είχε κάνει εκείνος όταν ήταν τριών χρονών χωρίς να εκνευριστεί, αυτός σήμερα, όταν ο πατέρας του τον ρώτησε μόλις τέσσερις φορές την ίδια ερώτηση, εκνευρίστηκε και ενοχλήθηκε.

Δάκρυα κύλησαν στα μάτια του γιου κι έσφιξε τον γέρο πατέρα του στην αγκαλιά του.

Το Μεγαλείο της Ψυχής

 Κάποτε ενας αγρότης πουλούσε κουταβάκια.
Έφτιαξε λοιπόν μια πινακίδα κι όπως έβαζε το τελευταίο καρφί, αισθάνθηκε κάποιον να τον τραβά από το μανίκι. Γύρισε κι είδε...ένα μικρό αγόρι.
"Κύριε, θέλω να αγοράσω ένα κουταβάκι" είπε το αγόρι.
... Ο αγρότης σκέφτηκε λίγο και απάντησε. "Ξέρεις, αυτά τα κουταβάκια είναι από πολύ σπουδαίους γονείς και στοιχίζουν πολλά χρήματα."
Το αγόρι χαμήλωσε το κεφάλι για ένα λεπτό.
Μετά έβγαλε από τη τσέπη του μερικά κέρματα, τα έδειχνε στον αγρότη και ρώτησε "έχω αυτά τα χρήματα. Φτάνουν για να δω τα κουταβάκια;"
Ο αγρότης έβγαλε ένα σφύριγμα και στη στιγμή πετάχτηκε από το σκυλόσπιτο η μαμά σκύλα κι από πίσω της τρέχοντας πέντε γούνινες μπαλίτσες. Το αγόρι τα κοιτούσε με μάτια γεμάτα ευτυχία. Ξαφνικά, είδε μια ακόμα γούνινη μπαλίτσα να έρχεται προς το μέρος τους, ακολουθώντας όμως με μεγάλη δυσκολία τα άλλα κουτάβια. Σερνόταν και αγωνιζόταν να τα φτάσει.
"Αυτό θέλω" είπε το αγόρι.
"Μα δεν μπορείς να πάρεις αυτό" είπε ο αγρότης. "Δεν θα μπορέσει ποτέ να τρέξει και να παίξει όπως τα άλλα κουτάβια".
Το αγόρι έσκυψε και σήκωσε το μπατζάκι του παντελονιού του αποκαλύπτοντας. δύο ατσάλινες λάμες να συγκρατούν το πόδι του και να καταλήγουν σε ένα ειδικό παπούτσι...
"Βλέπετε κύριε" είπε το αγόρι, "ούτε κι εγώ μπορώ να τρέξω πολύ καλά & θα χρειαστεί στη ζωή του κάποιον να το ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ".
Ο αγρότης με δάκρυα στα μάτια έσκυψε, πήρε το κουτάβι και το απόθεσε στην αγκαλιά του αγοριού.
"Πόσο κάνει κύριε;" ρώτησε ο μικρός.
"Τίποτα δεν κάνει αγόρι μου" είπε ο αγρότης, "ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ Η ΑΓΑΠΗ & ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΨΥΧΗΣ''...

Η αγάπη για τα χρήματα και το κόστος μιας ζωής

Μια ιστορία συγκινητική μοιράζεται μαζί μας η Γεωργία Τζωρτζάκη...

Οδηγώντας σε μια μεγάλη λεωφόρο, μπροστά στα μάτια μιας κυρίας έγινε ένα τροχαίο ατύχημα, με αποτέλεσμα να τραυματισθεί σοβαρά ένας νέος.
Με τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων, έβαλαν στο αυτοκίνητό της το παλικάρι,
περίπου 20 ετών, να το μεταφέρει στο εφημερεύον νοσοκομείο...

Το παλικάρι αιμορραγούσε, η κυρία έφτασε στο νοσοκομείο όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Οι τραυματιοφορείς της βάρδιας το πήραν μέσα. Μπήκε μαζί τους και η κυρία, για να μάθει ποιος είναι, και να ειδοποιήσει τους συγγενείς του. Οι γιατροί της βάρδιας διέγνωσαν πως έπρεπε να μπει επειγόντως στο χειρουργείο. Ειδοποίησαν τον χειρούργο, ο οποίος για να τον χειρουργήσει ήθελε 1000 ευρώ! Το είπαν στην κυρία η οποία τους είπε τι ακριβώς συνέβη και ότι δεν γνώριζε το παλικάρι.

Εξήγησαν στον γιατρό, αλλά αυτός ανένδοτος, ήθελε τα χρήματα!

Η κυρία βλέποντας το παλικάρι να αργοπεθαίνει, είπε:  

Ξεκινήστε να το σώσετε και πάω να σας φέρω τα χρήματα!

Η κυρία πράγματι έφερε τα χρήματα και τότε ήρθε ο γιατρός.

Όμως τί ειρωνεία! Τί οδυνηρό παιχνίδι του φύλαξε αυτή τη νύχτα η αγάπη του για τα χρήματα!
Με το που είδε το παλικάρι, έμεινε ακίνητος, κιτρίνισε, άσπρισε πήρε το χρώμα του νεκρού. Έπεσε πάνω στο παιδί ουρλιάζοντας! Και το παιδί είπε τις τελευταίες του λέξεις:

Πατέρα με σκότωσες και ξεψύχησε.

Η κυρία συγκλονισμένη από αυτό το συμβάν πέταξε τα χρήματα στα μούτρα του γιατρού και του είπε:

Παρ' τα, να κάνεις την κηδεία του παιδιού σου!

Σημειωτέον πως ήταν το μόνο παιδί που είχε...

________________
Και να θυμάσαι πάντοτε: Ο χρόνος ποτέ δεν συγχωρεί... Ούτε μπορεί να γυρίσει πίσω...

Καλά...

Η Γεωργία Τζωρτζάκη σαν ανοιχτή καρδιά... 

Μερικές φορές όταν λέω "καλά είμαι" θέλω κάποιος να με κοιτάξει στα μάτια, να με αγκαλιάσει σφιχτά... και να μου πει... "Το ξέρω οτι δεν είσαι..."

Ωραία που είναι να μοιράζεσαι!!!

Η κ.Αγγελική Ζαχαράτου, Υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων της Δ/νσης Β/θμιας Εκπ/σης Ν. Ηρακλείου μας έστειλε μια ωραία επιστολή που μας συγκίνησε. Είναι τόσο ποιητική που θα θέλαμε να τη δείτε όλοι!

Σας ευχαριστώ και εγώ από "καρδιάς" για τα τόσα πολύτιμα που καταθέτετε στο blog!!!
Τα "μάτια" της καρδιάς και θαμπώνουν και ξεραίνονται από βοριάδες και χιονές, όμως παράλληλα αντλούν δύναμη από το φιλικό βλέμμα του διπλανού, από την αύρα της ζωής και από τον παλμό του κόσμου.

Εύχομαι καλή συνέχεια και, εάν μου επιτρέπετε, θα μοιράζομαι και θα κοινωνώ στο εφεξής τις σκέψεις και τις ιδέες σας και σε μεγαλύτερους και σε μικρότερους.

Δεν έχω άλλο σπίτι από το ταξίδι

“Επί σαράντα χρόνια κάνω αυτό που ονειρεύομαι: να ταξιδεύω κι όταν φτάνω σε ένα λιμάνι να ξεκινάω για το επόμενο. Δεν έχω άλλο σπίτι από το ταξίδι. Όλα γεννιούνται πάνω στο ταξίδι. Η ιδανική θέση είναι πλάι σε κάποιον που οδηγεί, με ανοιχτό το παράθυρο και το τοπίο να φεύγει. Αν δεν μπορούσα να ταξιδεύω θα αισθανόμουν φυλακισμένος. Ανεξάρτητα από αν έχει ή όχι επιτυχία η ταινία, ούτως ή άλλως το ταξίδι είναι κερδισμένο”
Αυτά τα λόγια του μεγάλου σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου που έφυγε αναπάντεχα από κοντά μας, μάς συγκίνησαν πολύ. "Μιά άλλη θάλασσα" λεγόταν η ταινία που ετοίμαζε... Καλό του ταξίδι.

Αξιοθαύμαστη αδελφική αγάπη!

«Γεια σας, με λένε Κόνερ και είμαι οκτώ ετών... Από εδώ ο αδερφός μου, Κέιντεν, είναι 6. Δεν μπορεί να περπατήσει και να μιλήσει, όμως εγώ είμαι εδώ για να του προσφέρω την καλύτερη ζωή που θα μπορούσε να έχει»...

Αυτή είναι η ιστορία ή αλλιώς η ζωή του Κόνερ, που όταν ήταν δύο ετών οι γονείς του είπαν ότι θα αποκτήσει αδερφάκι. Δεν ζήλεψε, ούτε τσαντίστηκε όπως κάνουν συνήθως τα μικρά παιδιά, αλλά περίμενε με ανυπομονησία 9 μήνες για τον συναντήσει. Μόλις 4 μηνών ήταν ο Κέιντεν όταν οι γιατροί διέγνωσαν εγκεφαλική παράλυση. Τι σημαίνει αυτό;
«Το παιδί δεν θα μπορέσει να μιλήσει ποτέ. Δεν θα μπορέσει να περπατήσει ποτέ, ούτε να παίξει με τους φίλους του», είπαν στους γονείς, αλλά λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο.

«Κάνετε ΛΑΘΟΣ. Θα προσπαθήσω να του προσφέρω εγώ την καλύτερη ζωή, που θα μπορούσε να έχει», είπε ο μικρός Κόνερ και το έκανε. Ήταν πάντα δίπλα του, όπως περιγράφει η μαμά του.

Φέτος, που είναι οκτώ ετών πήγε ένα βήμα παρακάτω και δήλωσε συμμετοχή σε τρίαθλο παίδων. Τι σήμαινε αυτό για τον Κόνερ; 100 μέτρα κολύμβηση με τον Κέιντεν σε φουσκωτό, 4,8χλμ. ποδηλασία με τον Κέιντεν σε τρέιλερ και περίπου 1χλμ. τρέξιμο με τον Κέιντεν σε καρότσι.Τερμάτισαν προτελευταίοι, όμως ήταν αληθινοί νικητές. Η χαρά που ένιωσαν δεν περιγράφεται!

Αυτό ήταν άλλωστε το κίνητρο, για να πάρουν μέρος σε δεύτερο και σε τρίτο.Ο Κόνερ ανακάλυψε τότε το Iron Kid, ακόμα πιο απαιτητικός διαγωνισμός με πολύ ενδιαφέρον όμως. Δήλωσε συμμετοχή όμως οι διοργανωτές του ξεκαθάρισαν ότι δεν υπάρχει χώρος και για τους δύο.

«Αν δεν το κάνει ο Κέιντεν, τότε δεν το κάνω ούτε εγώ. Μου αρέσει να είμαστε μαζί. Νιώθω άσχημα για εκείνον, όταν βρίσκεται στην άκρη του δρόμου κι εγώ τρέχω». Αυτή ήταν η αδιαπραγμάτευτη απάντησή του. Έτσι είπε και έτσι έγινε!

Τερμάτισαν πάλι τελευταίοι, αλλά για όλους ήταν πρώτοι. Πραγματικοί νικητές και σπουδαίοι άνθρωποι. Ο ένας φύλακας - άγγελος του άλλου...

«Όταν αρχίζει ο αγώνας, σκέφτομαι τον τερματισμό. Δε φοβάμαι ούτε για μία στιγμή. Απλώς είμαι περήφανος που τρέχω μαζί του. Όταν τον βλέπω να γελά και να χαμογελά, σημαίνει πως περνά καλά», καταλήγει o Kόνερ...

Σκυλάκι με ανθρώπινα συναισθήματα...

1η εßδοµάδα. Σήµερα είµαι ηλικίας µιας εßδοµάδας. Τι χαρά να είµαι µέρος αυτού του Κόσµου!

1 µηνός. Η µαµά µου µε φροντίζει πάρα πολύ καλά. Είναι µια εξαιρετική µητέρα.

2 µηνών. Σήµερα µε χώρισαν από τη µητέρα µας. Ήταν πολύ ανήσυχη και µε τα µάτια της µε χαιρετούσε. Ελπίζω η νέα «ανθρώπινη» οικογένειά µου να µε φροντίζει το ίδιο καλά µε τη µαµά µου.

4 µηνών. Έχω µεγαλώσει πολύ γρήγορα, τα πάντα τραßάνε την προσοχή µου. Υπάρχουν µερικά παιδιά στο σπίτι που µου είναι σαν «µικρά αδερφάκια». Παίζουµε πολύ, τραßάνε την ουρά µου κι εγώ τους δίνω µικρές ψεύτικες δαγκωνιές για πλάκα.

5 µηνών. Σήµερα µου φωνάξανε. Η κυρία µου ήταν πολύ αναστατωµένη επειδή ούρησα µέσα στο σπίτι. Όµως δεν µου είπαν ποτέ πού έπρεπε να το κάνω αυτό.. Επίσης, κοιµάµαι στο χωλ. Στεναχωρήθηκα πολύ γι' αυτό!

8 µηνών. Είµαι ένα πολύ χαρούµενο σκυλί! Έχω τη ζεστασιά ενός σπιτιού, αισθάνοµαι τόσο ασφαλής, τόσο προστατευµένος... Νοµίζω ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά µου µε αγαπάει. Η αυλή είναι όλη δική µου και, συχνά, ξεπερνάω τον εαυτό µου, σκάßοντας στο χώµα σαν τους προγόνους µου, τους λύκους, για να κρύψω το φαγητό. Ποτέ δεν δοκιµάζουν να µου µάθουν τίποτε. Τότε θα πρέπει όλα να πηγαίνουν καλά, όλα αυτά τα πράγµατα που κάνω να είναι εντάξει!

12 µηνών. Σήµερα έγινα ενός έτους. Είµαι ένας ενήλικος σκύλος. Όµως τα αφεντικά µου λένε ότι µεγάλωσα πολύ περισσότερο από ότι περίµεναν. Πόσο υπερήφανοι πρέπει να είναι για µένα!

13 µηνών. Σήµερα µε έδεσαν. Σχεδόν δεν µπορούσα να κουνηθώ, να ßρεθώ σε λίγο ήλιο όταν κρυώνω, ή να ßρω λίγη σκιά όταν ο ήλιος ανεßαίνει ψηλά στον ουρανό. Λένε ότι θα µε επιτηρούν και ότι είµαι αχάριστος. Δεν καταλαßαίνω τίποτε απ' όσα µου συµßαίνουν.

15 µηνών. Όλα έχουν αλλάξει τώρα... Με κρατάνε συνέχεια κλειδωµένο στη ßεράντα. Αισθάνοµαι πολύ µόνος. Η «ανθρώπινη» οικογένειά µου δεν µε θέλει πια. Μερικές φορές ξεχνάνε ότι διψάω και πεινάω. Όταν ßρέχει, δεν έχω µια στέγη πάνω από το κεφάλι µου..

16 µηνών. Σήµερα µε έßγαλαν από τη ßεράντα. Ήµουνα σίγουρος ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά µου µε είχε συγχωρέσει. Ήµουν τόσο χαρούµενός που χοροπήδαγα από ενθουσιασµό. Η ουρά µου κουνιόταν σαν τρελή. Επιπλέον, πίστεψα ότι θα µε πήγαιναν ßόλτα! Κατευθυνθήκαµε προς τον αυτοκινητόδροµο, και άξαφνα, σταµάτησαν το αυτοκίνητο, άνοιξαν την πόρτα και εγώ ßγήκα έξω, χαρούµενος, γιατί σκεπτόµουν ότι θα περνάγαµε τη µέρα µας στην εξοχή. Δεν καταλαßαίνω γιατί έκλεισαν την πόρτα κι έφυγαν. «Ακούστε, περιµένετε!» - γάßγισα. Με ξέχασαν... Έτρεξα πίσω από το αυτοκίνητο µε όλη τη δύναµή µου. Η αγωνία µου µεγάλωνε καθώς άρχισα να καταλαßαίνω, ενώ δεν µπορούσα να αναπνεύσω από το λαχάνιασµα και αυτοί δεν σταµατούσαν, ότι µε είχαν εγκαταλείψει!

17 µηνών. Έψαχνα µάταια να ßρω το δρόµο για να γυρίσω σπίτι. Είµαι µόνος και αισθάνοµαι χαµένος. Στις περιπλανήσεις µου, συναντάω µερικούς ανθρώπους µε καλή καρδιά που µε κοιτάνε µε θλίψη και µου δίνουν λίγο φαγητό. Τους ευχαριστώ µε τα µάτια µου, από τα ßάθη της ψυχής µου. Εύχοµαι να µε υιοθετούσαν. Θα ήµουνα τόσο πιστός όσο κανένας άλλος σκύλος! Όµως, αυτοί απλά λένε: «καηµένο σκυλάκι, πρέπει να έχει χαθεί».

18 µηνών. Πριν από µερικές ηµέρες, πέρασα από ένα σχολείο και είδα πολλά παιδιά µικρά και µεγαλύτερα σαν τα «µικρά µου αδερφάκια». Πλησίασα περισσότερο και µια οµάδα από τα µικρότερα παιδιά, γελώντας, µου πέταξαν πολλές πέτρες, απλά για να δούνε «ποιος σηµαδεύει καλύτερα». Μια από αυτές τις πέτρες µε χτύπησε στο µάτι και, έκτοτε, δεν µπορώ να δω καθόλου µε αυτό το µάτι.

19 µηνών. Είναι απίστευτο. Όταν είχα καλύτερη όψη, οι άνθρωποι µε λυπόντουσαν. Τώρα είµαι πολύ αδύνατος και αδύναµος και η όψη µου είναι απαίσια. Έχω χάσει το ένα µου µάτι και οι άνθρωποι µε διώχνουν µε τις σκούπες όταν προσπαθώ να ξεκουραστώ σε κάποια σκιά.

20 µηνών. Κινούµαι µε εξαιρετικά µεγάλη δυσκολία. Σήµερα, ενώ προσπαθούσα να περάσω το δρόµο, µε χτύπησε ένα αυτοκίνητο. Βρισκόµουνα στη ζώνη των πεζών για να περάσω το δρόµο, όµως ποτέ δεν θα ξεχάσω το γεµάτο ικανοποίηση ßλέµµα του οδηγού, που έδινε συγχαρητήρια στον εαυτό του που µε πάτησε. Εύχοµαι να µε είχε σκοτώσει! Όµως, απλά µου προκάλεσε εξάρθρωση στα πίσω µου πόδια! Ο πόνος ήταν ανυπόφορος! Τα πόδια µου δεν µε υπακούνε και µόλις µε τεράστια δυσκολία µπόρεσα να συρθώ στο γκαζόν στην άκρη του δρόµου. Επί δέκα µέρες έχω µείνει εκτεθειµένος στον ήλιο που καίει, στη δυνατή ßροχή, στο κρύο, χωρίς φαγητό. Δεν µπορώ πλέον να κουνηθώ. Ο πόνος είναι ανυπόφορος. Βρίσκοµαι σε ένα πολύ υγρό µέρος, και φαίνεται ότι ακόµη και το τρίχωµά µου µαδάει. Κάποιοι περαστικοί ούτε καν µε προσέχουν, άλλοι λένε: «µην πλησιάζεις».
Είµαι σχεδόν αναίσθητος, όµως, µια ελάχιστη δύναµη από τα ßάθη του σώµατός µου µε αναγκάζει να ανοίξω τα µάτια µου.. Η γλυκύτητα στη φωνή της µε έκανε να αντιδράσω. «Καηµένο µου σκυλάκι, κοίτα πώς σε έχουν αφήσει», έλεγε.. Μαζί µε την γυναίκα ήταν ένας άντρας µε λευκή ποδιά που µε ακούµπησε και είπε: «Λυπάµαι, κυρία µου, αλλά αυτός ο σκύλος δεν θα τα καταφέρει. Είναι καλύτερα να τον ßοηθήσουµε να ßγει από αυτόν τον πόνο και τη δυστυχία». Η ευγενική κυρία, µε δάκρυα να τρέχουν ποτάµι στα µάγουλά της, συµφώνησε. Όσο καλύτερα µπορούσα, κούνησα την ουρά µου και την ευχαρίστησα, µε τα µάτια µου, για τη ßοήθειά της να αναπαυθώ ειρηνικά και ήρεµα.
Ενώ αισθανόµουν το ελαφρύ τσίµπηµα της ßελόνας, πριν από αυτόν τον µακρύ ύπνο, η τελευταία µου σκέψη ήταν: «γιατί έπρεπε να γεννηθώ, αφού δεν µε ήθελε κανείς;».
_______________________
«Δεν µπορείς να σώσεις κάθε ζώο στον κόσµο όµως, γι αυτό το ένα που σώζεις, ΕΙΝΑΙ ο κόσµος».

Αγαπάς για να αγαπάς... όχι για να αγαπηθείς!

Αγαπάς για να αγαπάς, όχι για να αγαπηθείς, υποστηρίζει η Γεωργία Τζωρτζάκη και πολύ γλυκά αλλά και πραγματικά αληθινά, μας αποκαλύπτει τις σκέψεις της...

To Μήνυμα αυτό είναι πραγματικά ένα μήνυμα ζωής.

 Αν αγαπάς κάποιον γιατί περιμένεις κάτι από αυτόν η απλά γιατί είναι καλός με σένα, Συγγνώμη αλλά αυτό που νιώθεις προφανώς δεν φτάνει την αγάπη ...

Φυσικά μπορείς να την φτάσεις, να της συστηθείς, να την γνωρίσεις, να της αφοσιωθείς και να μείνετε μαζί για πάντα .

Όμως, ΠΡΟΣΕΧΕ!... Η αγάπη είναι ελευθερία,  δεν θέλει όρους.

Ούτε περιορισμούς.

Σε αγαπάω!! Θα σε αγαπάω ό,τι κι αν κάνεις, όσο κι αν με πληγώνεις.

Γιατί απλά ΣΕ ΑΓΑΠΩ! Γιατί απλά είσαι ΕΣΥ!

Και δεν ζητώ τίποτε μόνο να με αφήσεις να σου δώσω τα πάντα, μπορώ να σε αγαπάω για πάντα. Ανιδιοτελώς ..!!!

 Η μεγαλύτερη ευτυχία στην ζωή είναι η σιγουριά ότι μας αγαπούν.

Μας αγαπούν για αυτό που είμαστε, η μάλλον, κι ας είμαστε όπως είμαστε...!!

ΑΣ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ.ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ .....!!!!!!!!

Χορός με στόχο την Αγάπη!

Μας συγκίνησε πολύ ένα βίντεο που ετοίμασαν μαθητές του 1ου Γυμνασίου και 1ου Λυκείου Αυλώνα. Πρόκειται για μια χορογραφία 12 λεπτών, με τίτλο "Αποχαιρέτησε τον κόσμο που ξέρεις" - "Say googbye to the world you throught you lived in", όπου συνεργάζονται μαθητές με φυσιολογική κινητικότητα και ένα αγόρι με κινητικές δυσκολίες, σε ένα χορό με στόχο την α γ ά π η !

Πατρίδα είναι η Αγάπη!

Πατρίδα είναι η Α γ ά π η μας υπενθυμίζουν πολύ τρυφερά οι μαθητές και οι μαθήτριες του Γυμνασίου και των Λυκειακών Τάξεων Επισκοπής στο Διαπολιτιστικό Φεστιβάλ που διοργάνωσαν!

Ζ ή σ ε !

Διαβάζοντας το βιβλίο του Leo Buscalia Να ζείς να αγαπάς και να μαθαίνεις, η Γεωργία Τζωρτζάκη σκέφτεται πως τελικά βρίσκουμε μάλλον μια αλλόκοτη απόλαυση στο να στερούμε τον εαυτό μας από ωραία πράγματα. Πρέπει να είναι ένα είδος αυτοτιμωρίας. Βέβαια δεν μπορούμε να κάνουμε ο,τιδήποτε θέλουμε, αλλά κατά διαστήματα πρέπει να κάνουμε κάτι παράλογο, δε συμφωνείτε;

Ένας ογδοντάχρονος μονολογεί:  

«Αν μπορούσα να ξαναζήσω τη ζωή μου από την αρχή, θα έκανα πολύ περισσότερα λάθη αυτή τη φορά. Δεν θα προσπαθούσα να είμαι τόσο τέλειος.Θα αφηνόμουνα περισσότερο. Θα χαλάρωνα, θα έκανα πιο πολλές ανοησίες απ' ό,τι σ' αυτή τη διαδρομή. Για να πω την αλήθεια, ελάχιστα θα ήταν τα πράγματα που θα έπαιρνα τόσο στα σοβαρά. Θα φερόμουν πιο τρελά. Θα ήμουνα λιγότερο συγκρατημένος. Θα διακινδύνευα, περισσότερο, θα 'κανα περισσότερα ταξίδια. Θ' ανέβαινα σε περισσότερες κορφές, θα κολυμπούσα σε περισσότερα ποτάμια, θα κοίταζα περισσότερα ηλιοβασιλέματα, θα έβλεπα περισσότερα μέρη».

Μιλώντας για τον έρωτα...

 Η Γεωργία Τζωρτζάκη αναρωτιέται για το μέγα συναίσθημα του έρωτα! 

Στα αλήθεια υπάρχει κανείς που να μπορεί να δώσει έναν ακριβή ορισμό;

Είναι κάτι τόσο πιο μεγάλο και ανώτερο από εμάς....

Πόσο όμορφος είναι ο έρωτας!
Τόσο απρόβλεπτος... τόσο άπιαστος..

Και συχνά... τόσο πλατωνικός...

Ας υπάρχει κι ας είναι πλατωνικός... Μόνο ας υπάρχει...

Ας μην χαθεί... Όλοι τον ψάχνουμε κι όλοι τον διώχνουμε... γιατί  άραγε...

Περνάμε την περισσότερη ζωή μας μιλώντας για αυτόν,
και ούτε λίγη για να τον ζήσουμε,
χωρίς φόβο... χωρίς ντροπή...

Μακάρι να τον ζούμε κάθε μέρα ...
είναι στα αλήθεια τόσο όμορφος...

Κι όταν φεύγει, μένουν άλλα... Όμως ο έρωτας είναι φωτιά....

Τίποτα δεν μοιάζει με τον έρωτα ...!!!

Έρωτας είναι ....

Ένα ταξίδι στο φως...

Ένας λόγος να πείς πως αξίζει στον κόσμο να ζείς.... 

Σημαδιακά λόγια, διαχρονικά και επίκαιρα

Απόσπασμα του Χαλίλ Γκιμπράν από το αγαπημένο βιβλίο του “Ο Κήπος του Προφήτη”... 

“Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.

Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ’ τη σοδειά του.

Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.

Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.

Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.

Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.

Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.

Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους.”

Άνθρωποι...

Η Γεωργία Τζωρτζάκη μας μιλά για ανθρώπους που αγαπούν και αγαπιούνται.

Άνθρωποι... Αυτοί που αγαπάμε περισσότερο έχουν την τάση να φεύγουν και να μας αφήνουν μόνους... Μπορούμε να τους κρατήσουμε; Και, αν όχι, μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς; Ποτέ δεν είσαι πραγματικά μόνος όσο υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν το ίδιο με σένα. Λέμε ότι είμαστε μόνοι όταν δεν υπάρχει κανείς άλλος στό δωμάτιο, μερικές φορές όμως, όσους περισσότερους ανθρώπους έχουμε γύρω μας τόσο πιο έντονη γίνεται η μοναξιά μας. Γιατι ακόμα κι αν είμαστε δύο, είμαστε πάντα μισοί... κάποια μισά μας συμπληρώνουν σωστά και κάποια άλλα όχι. Αλλά για κάθε άνθρωπο που μας πήρε ένα κομμάτι ευτυχίας φεύγοντας μακριά μας, υπάρχει ένας καινούργιος που μπορεί να μπεί ξαφνικά στη ζωή μας... γιατί το πιο ωραίο με τα μισά, είναι πως όσα κι αν έχεις χάσει,μπορείς πάντα να δοκιμάσεις καινούργια... 

Το παραπάνω κείμενο ειναι λόγια ειπωμένα σε επεισόδια της γνωστής και αγαπημένης μας σειράς SINGLES. Θα ήθελα να θυμίσω σε όλους εσάς που ίσως διαβάσετε το κείμενο αυτό, πως ποτέ δεν είστε μόνοι σας... Πάντα υπάρχει κάποιος για σας... ακόμα και αν δεν το βλέπετε... Να θυμάστε μόνο πως μόνο όταν θα δώσεις αγάπη θα πάρεις... και πρέπει πρώτα από όλα να δώσεις αγάπη στον εαυτό σου! Μην πολεμάς τη μοναξιά σου, γνώρισε την, σου ανήκει... Ύστερα, μπορείς να δοκιμάσεις τον έρωτα τη φιλία, την αγάπη... Μην αφήσεις όμως τίποτα πίσω σου, όλα αξίζουν την προσοχή σου. Είναι όλα δικά σου!!

Η αγάπη είναι συναίσθημα βαθύ...

Η Γεωργία Τζωρτζάκη μας μιλά ξανά για την αγάπη, με λόγια σπουδαία και συναισθήματα ζωηρά!

Τώρα που δεν είσαι μπροστά μου και δεν βλέπεις τι έκφραση παίρνει το πρόσωπο μου και δεν κινδυνεύω να φανώ τρυφερός και γελοίος, σου λέω πως σ' αγαπώ πολύ. ~Νίκος Καζαντζάκης

Τι είναι αγάπη;
Δεν είναι συμπόνοια μήτε καλοσύνη.
Στη συμπόνοια είναι δύο, αυτός που πονά κι αυτός που συμπονάει.
Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένα.
Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα.
Δεν ξεχωρίζουν.
Το εγώ και εσύ αφανίζονται.
Αγαπώ θα πει ΧΑΝΟΜΑΙ. ~Νίκος Καζαντζάκης

Kάθε μέρα θα θυμίζω στον εαυτό μου να απλώνει το χέρι και να σε αγγίζει απαλά. Γιατί δε θέλω να χάσω την ευκαιρία να σε αγγίξω. Κάθε μέρα θα δίνω στον εαυτό μου την ευκαιρία της αγάπης, ό,τι κι αν συμβεί. ~Leo Buscalia

Η αγάπη είναι το μόνο πράγμα που όσο περισσότερο απλόχερα το σκορπάς, τόσο πολλαπλασιάζεται. ~Richard Hutch

Μίλα ψιθυριστά , αν μου μιλάς για αγάπη. ~ΣΑΙΞΠΗΡ

Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν. ~Μαλβίνα Καράλη

Ο πλατωνικός έρωτας είναι ένα ηφαίστειο χωρίς εκρήξεις. ~Andre Privot

Αν αυτός είναι ο δικός σας τρόπος να αγαπάτε, σας παρακαλώ να με μισήσετε. ~Μολιέρος

Δεν θέλω μόνο να μ' αγαπάνε, αλλά να μου το λένε ότι μ' αγαπάνε. ~George Eliot

Η αγάπη, όπως και η φωτιά, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συνεχή κίνηση και παύει να ζει μόλις πάψει να ελπίζει ή να φοβάται. ~Λα Ροσφουκώ

Προφανώς είναι σκληρό να μην σε αγαπάνε όταν αγαπάς, είναι όμως ασύγκριτα σκληρότερο να σε αγαπάνε όταν εσύ έχεις πλέον πάψει να αγαπάς. ~George Courteline

Αληθινή αγάπη δεν είναι εκείνη που αντέχει το μακροχρόνιο χωρισμό, αλλά εκείνη που αντέχει τη μακροχρόνια οικειότητα. ~Hellen Rowland

Ας φύγουμε, μέσα σ' ένα φιλί, για έναν άγνωστο κόσμο. ~Alfred De Musset

Αν κρίνουμε την αγάπη από τα αποτελέσματά της, τότε μοιάζει περισσότερο με μίσος παρά με έρωτα. ~Λα Ροσφουκώ

Αν δεν αγκαλιάσεις τον εαυτό σου εσύ πρώτα, μην περιμένεις να το κάνει άλλος. Αγάπα τον άνθρωπο γιατί είσαι εσύ... ~Νίκος Καζαντζάκης

Αν ένα παιδί…

Η Μαρία Τζωρακάκη μας θυμίζει ένα σημαντικό απόσπασμα από το ποίημα "Αν ένα παιδί..." της Dorothy Law Nolte, η οποία είναι αμερικανίδα συγγραφέας και σύμβουλος οικογένειας. Βαθιά αληθινές διαπιστώσεις, πολύτιμες για γονείς και για παιδιά!

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική:

Μαθαίνει να κατακρίνει

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα:

Μαθαίνει να καυγαδίζει

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία:

Μαθαίνει να είναι ντροπαλό

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή:

Μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση:

Μαθαίνει να είναι υπομονετικό

Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο:

Μαθαίνει να εκτιμάει

Αν ένα παιδί ζει μέσα στη δικαιοσύνη:

Μαθαίνει να είναι δίκαιο

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην αποδοχή:

Μαθαίνει να αγαπάει

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια:

Μαθαίνει να έχει πίστη στον εαυτό του και στους άλλους

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία:

Μαθαίνει να εκτιμάει

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην φιλία:

Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο

Παιδιά που δεν γεννιούνται...

Η Γεωργία Τζωρτζάκη μας υπενθυμίζει πολύ τρυφερά πως κάθε έκτρωση είναι μια καρδιά που σταματάει. Δυό ματάκια που δεν θα δούν ποτέ. Δύο χέρια που δεν θα αγγίξουν. Δύο πόδια που δέν θα τρέξουν. Ένα στόμα που δεν θα μιλήσει. Με το παρακάτω κείμενο, μας προκαλεί να συλλογιστούμε για τα παιδιά που δεν γεννήθηκαν ποτέ.

Γειά σου μαμά.

Είμαι το μωρό σου. Δεν με ξέρεις άκομα, είμαι μόνο μερικών εβδομάδων.

Θα με γνωρίσεις σύντομα, το υπόσχομαι. Το όνομα μου είναι Γιάννης, Έχω καστανά μαλλιά και καστανά μάτια... Ε λοιπόν δεν ειμαι έτσι ακόμα, αλλα θα γίνω όταν γεννηθώ. Θα είμαι ο μοναχογιός σου. Δεν θα έχω μπαμπά αλλα δεν πειράζει, θα έχουμε ο ένας τον άλλον.Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω γιατρός.

Σήμερα, έμαθες ότι... είσαι έγκυος μαμά. Ήσουν τόσο χαρούμενη. Χαμογελούσες. Έχεις το πιο ωραίο χαμόγελο μαμά. Όλη την μέρα μου μιλόυσες και ένιωθα τόση ασφάλεια μαμά. Σ' αγαπάω μαμά. Όταν μεγαλώσω υπόσχομαι να σε κάνω τόσο περίφανη. Θα γίνω γιατρός.

Σήμερα είπες στον μπαμπά για μένα ... Δεν ήταν χαρούμενος μαμά. Είπε οτι δεν με θέλει. Γιατί δεν με θέλει μαμά; Τί του έκανα; Ένιωσα έναν δυνατό κρότο και μέτα σε ακούω να κλαίς. Σε χτύπησε μαμά. 

Γιατί το έκανε αυτό μαμά; Μετά σε αγκάλιασε και σου ζήτησε συγγνώμη κ εσύ τον συγχώρεσες.. Όταν γεννηθώ, δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να σε χτυπήσει ξανά. Λες οτι σαγαπάει μαμά. Αλλα εγώ δεν τον νομίζω.

Πάνε τρείς μέρες που σταμάτησες να μου μιλάς, ή να αγκαλιαζεις την κοιλίτσα σου. Γιατί μαμά; Δεν με αγαπάς πια; Εγώ σε αγαπάω μαμά.

Σε ακούω να μιλάς με εναν γιατρό. Κάτι πρόκειται να γίνει μαμά. Φοβάμαι μαμά. Αρχίζω και πονάω. Σταμάτησε τους, βοήθησε με μαμά...

Τώρα ειμαι στον παράδεισο μαζί με τα αγγελάκια μαμά. Μην ανησυχείς, είμαι καλά. Γιατί το έκανες αυτο μαμά; Ήθελα τοσο πολύ να αντικρύσω το χαμογελό σου, να δώ τον ήλιο, να γίνω γιατρός. ΝΑ ΖΗΣΩ. Δεν πειράζει μαμά αν σταμάτησες να με αγαπάς. Μπορώ να σε δώ απο εδώ που είμαι οπότε δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Συγγνώμη αν έκανα κάτι κακό μαμά. Θέλω να με αγαπάς και πάλι! Εγώ σε αγαπάω μαμά...

Πως να κρυφτείς απ' τα παιδιά...

Έκθεση μαθητή Έκτης Δημοτικού, από τη Δυτική Αττική. Αλήθεια; Ψέμματα; Ίσως δεν έχει και τόση σημασία αφού, αλήθειες λέει...

Η δημοκρατία γεννήθηκε πρώτη φορά πριν από χιλιάδες χρόνια στην Ελλάδα και μετά απλώθηκε σ’ όλο τον κόσμο πολύ γρήγορα, παρόλο που δεν υπήρχε Ιντερνετ. Η δημοκρατία είναι το πιο σπουδαίο από τα πολιτεύματα, είναι πολύ καλό πράγμα. Αν δεν ήταν, θα την είχαμε καταργήσει όπως τα θερμόμετρα με τον υδράργυρο.

Δημοκρατία στην Ελλάδα σήμερα σημαίνει να μπορείς να λες ελεύθερα τη γνώμη σου, φτάνει να συμφωνεί μαζί σου ο Πρετεντέρης, η Τρέμη και ο Πρωτοσάλτης. Δημοκρατία επίσης είναι να μπορείς να διαδηλώνεις ελεύθερα για ό, τι πράγμα θέλεις.

Υπάρχουν χιλιάδες διαδηλώσεις για να πηγαίνεις κάθε τόσο. Θα ήθελα κι εγώ να πάω σε μια διαδήλωση που θα λέει ότι μπορούμε να τρώμε ελεύθερα σουβλάκια, τσίζμπουρκερ και άλλα σκατοφαγιά κάθε μέρα κι όχι 1 φορά το μήνα, αλλά δεν έχει φτιαχτεί ακόμα τέτοια διαδήλωση. Σ’ αυτές που γίνονται σήμερα οι μεγάλοι διαδηλώνουν για το ίδιο πράγμα αλλά ξεχωριστά.

Άμα βρεθούνε όλοι αυτοί που κατεβαίνουν στους δρόμους μαζί, μπορεί να τσακωθούνε και να αρχίσουνε τις μπουνιές. Στις διαδηλώσεις περνάς ωραία, είναι σκέτη περιπέτεια, αρκεί να φοράς μάσκα, γυαλιά και να αντέχεις το ξύλο. Οι μεγάλοι που πηγαίνουν σ’ αυτές καλά θα κάνουν να αγοράζουν δικά τους γυαλιά γιατί την τελευταία φορά που πήγε ο μπαμπάς μου, μου πήρε τα γυαλιά του κολυμβητηρίου για να μην τον τσούζουν τα μάτια του και μου τα έχασε. Εγώ νεύριασα και μετά ...τσακώθηκε με τη μαμά που τον έλεγε άχρηστο και πως αν ήταν άξιος θα έτρωγε κι αυτός μερικά λεφτά από αυτά που τρώγανε και οι άλλοι και τώρα δε θα αναγκαζόταν να τρέχει στις διαδηλώσεις, και να τρώει ξύλο, 40 χρονών άνθρωπος, αλλά δεν πολυκατάλαβα τι εννοούσε.

Στη Δημοκρατία ψηφίζεις όποιον θέλεις για να γίνει βουλευτής και μετά άμα δε σου αρέσει μπορείς να τον βρίσεις, να τον φασκελώσεις ή να του πετάξεις αυγό ελεύθερα. Αυτός όμως όσες βρισιές κι αν ακούσει δεν το κουνάει από τη θέση του, δεν καταλαβαίνει Χριστό. Οι διαφορετικοί βουλευτές μέσα στη Βουλή φωνάζουν, τσακώνονται, κάνουν τους εχθρούς και τους μαλωμένους και καμιά φορά βρίζουν ο ένας τον άλλο. Ένας είπε τους άλλους γαϊδούρια προκαιρού και μετά αυτοί τον κάνανε Υπουργό. Άρα στη Δημοκρατία μπορείς να βρίζεις ελεύθερα άμα είσαι μεγάλος. Άμα πάλι είσαι μικρός, μπορεί να σε βάλει η δασκάλα τιμωρία γιατί είπες το Θοδωρή, μαλακοπίτουρα.

Σήμερα στην Ελλάδα έχουμε Δημοκρατία που είναι καλή. Το αντίθετο της Δημοκρατίας είναι η Χούντα που είναι κακή. Είναι αυτή που είχε ο μπαμπάς όταν ήταν μικρός. Στη Χούντα δεν κάνουν εκλογές και δεν κλείνουν τα σχολεία 4 μέρες. Ούτε τώρα κάνουμε εκλογές γιατί θα είναι καταστροφή για τον τόπο, λένε όλοι στις τηλεοράσεις, που δε θέλουν να χάνουμε μαθήματα και να μείνουμε αγράμματοι. Σήμερα έχουμε για πρωθυπουργό έναν πολύ καλό κύριο τον Παπαδήμο που αρέσει πολύ στη γιαγιά γιατί είναι σοβαρός, όμορφος, τα λέει ωραία απέξω χωρίς να τα διαβάζει σαν τον προηγούμενο, και έχει έρθει απ’ το εξωτερικό. Η γιαγιά που έχει Αλσχάιμερ νομίζει ότι είναι ο βασιλιάς και απορεί γιατί δε φοράει στολή. Το βασιλιά δεν τον είχε ψηφίσει κανείς για να μας κυβερνά, αλλά ούτε και τούτον τον έχει ψηφίσει κανείς, γι αυτό μπερδεύεται η γιαγιά.

Δημοκρατία ακόμα είναι να κάνεις ότι λένε οι πιο πολλοί. Στο σχολείο μου δεν έχουμε δημοκρατία γιατί ενώ είμαστε 25 παιδιά στην τάξη, κάνουμε πάντα αυτό που θέλει η δασκάλα μας. Στο σπίτι μας πάλι έχουμε δημοκρατία. Κάνουμε πάντα αυτό που θέλουμε ο αδερφός μου, η μαμά μου κι εγώ. Είμαστε πιο πολλοί απ’ τον μπαμπά μου. Είμαστε ο λαός. Και ο μπαμπάς είναι ένας καλός κυβερνήτης που μας ακούει.

Και στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατία και στο σπίτι έχουμε δημοκρατία και θα ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι αν εκτός από δημοκρατία, ο μπαμπάς είχε και δουλειά.

Σοφά, μεγάλα λόγια...

Φράσεις που έχουν ειπωθεί και που δηλώνουν γνώση, σοφία, εμπειρία, συγκέντρωσε για μάς η συμμαθήτριά μας Μαρία Τζωρακάκη.

Ένας πιστός φίλος δεν είναι τίποτα λιγότερο από έναν καλό αδελφό.

~ΟΜΗΡΟΣ~
 

Είναι βαριά και επικίνδυνη η φωνή του λαού όταν κυριεύεται από την οργή! ~ΑΙΣΧΥΛΟΣ~

Η εκπαίδευση είναι ένα από τα σημαντικότερα εφόδια για τα γηρατειά. ~ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ~ 

Τα πάντα γίνονται αδύνατα όταν νομίζουμε πως δεν μπορούμε να τα πράξουμε. ~ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ~

Για να σε βοηθήσει η τύχη πρέπει πρώτα ο ίδιος να βοηθήσεις τον εαυτό σου. ~ΣΟΦΟΚΛΗΣ~

Θα πετύχεις σωστά κάτι μόνο όταν το έχεις ερευνήσει καλά. ~ΠΛΑΤΩΝ~

Από το Μεσαίωνα μέχρι την Αναγέννηση, η σύγκρουση του ανθρώπου με την τρέλα ήταν μια σύγκρουση δραματική που τον έφερνε αντιμέτωπο με τις μυστικές δυνάμεις του κόσμου... εικόνες της Πτώσης, της Κρίσης, της Μεταμόρφωσης κι όλων των άλλων θαυμαστών μυστικών της Γνώσης. Στην εποχή μας, η τρέλα φιμώνεται μέσα στη μακαριότητα της επιστημονικής γνώσης που την αναλύει τόσο υπερβολικά, ώστε στο τέλος την ξεχνά. ~Μισέλ Φουκό~ 

Η Ιστορία παίζεται την πρώτη φορά ως τραγωδία, τη δεύτερη ως φάρσα. ~Μάρξ~

Γιατί να λέμε βίαια τα νερά ενός ποταμού και όχι τις όχθες που τα περιορίζουν. ~Μ.Μπρέχτ~

Η αλήθεια είναι απλή και ο λόγος της ακόμα πιο απλός. ~ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ~

Ίδρυμα κωφαλάλων. Ενώ τα σχολεία γυμνάζουν τους ανθρώπους στην ομιλία, οι εκπαιδευμένοι γίνονται όλο και βουβοί. ~Αντόρνο~

Το κράτος, το πιο παγερό απ' όλα τα παγερά τέρατα. ~Νίτσε~ 

Τα Μ.Μ.Ε. έχουν παραδοθεί στο στιγμιαίο, έχουν γίνει μέσο
διάδοσης της Αμνησίας. ~Ντεμπραί~

Αν δεν υπήρχε η τύχη ως κοινά αποδεχτή έννοια, η ιστορία
θα ήταν μαγεία. ~ΜΑΡΞ~

Αν μέσα σε χιλιάδες ανθρώπους υπάρχει ένας σωστός, τότε αυτόν πρέπει να προτιμούμε παρά τους υπόλοιπους. ~ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ~

Όταν πρόκειται να αποφασίσεις για κάτι μην βιάζεσαι. Σκέψου ήρεμα και με λογική, όταν όμως αποφασίσεις τότε γρήγορα προχώρα στην εκτέλεση της αποφάσεώς σου. ~ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ~

Αν θέλεις εχθρούς κοίταξε να υπερτερείς των φίλων σου, αλλά αν θέλεις φίλους άσε τους φίλους σου να υπερτερούν απέναντί σου. ~ΛΑΡΟΣ ΦΟΥΚΩ~

Η αβεβαιότητα είναι η μόνη μου περιουσία. Κερδίζω σ΄ όλα κι όμως χαμένος παραμένω. Όταν ξημερώνει, στο Θεό λέω καληνύχτα. Κι όταν ξαπλώνω, φοβάμαι πως θα πέσω. ~FRANCOIS VILLON~

Η γυναίκα είναι ο καθρέφτης μας. Είναι το πλάσμα που μπορούμε να πούμε ότι το αγαπάμε στο έπακρο και το μισούμε το ίδιο στο έπακρο ταυτόχρονα, όπως με το ίδιο σκεπτικό λέμε ότι εμπεριέχουμε το Σατανά και το Θεό. ~ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ~
 

Κατ' αρχήν η αγάπη είναι διαφορετική από τον έρωτα. Η αγάπη είναι πολύ πιο μακροχρόνια από τον έρωτα και όταν δημιουργηθεί δεν σβήνει. Ο έρωτας υπάρχει και χωρίς την αγάπη. Πιστεύω όμως στις αρχές του έρωτα και της αγάπης. Η αγάπη δεν έχει να κάνει με το φύλλο. ~ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ~
 

Θέλω να πω στους πιτσιρικάδες ότι δεν υπάρχει κανένας, μα κανένας απολύτως λόγος να δοκιμάσουν ηρωίνη. Δεν μπορεί να σου δώσει κανένα όραμα, καμία ψευδαίσθηση, κανένα βίζιον ας πούμε, άμα είσαι ποιητής, ζωγράφος ή καλλιτέχνης... Η ηρωίνη είναι κάτι που σε εκμηδενίζει, είναι ένας μύθος, μια μπούρδα... ~ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ~

Όταν ακούς ότι μολύνεται ο πλανήτης Γη να λες:"Μα τους ηλίθιους, δεν μπορούν να κάνουν κάτι;" Εννοώντας ανθρώπους σαν εσένα. ~ΓΛΑΥΚΩΨ~

Όλες οι ανθρώπινες πράξεις έχουν ως αίτιο ένα από τα εξής επτά: τύχη, φύση, παρόρμηση, συνήθεια, λογική, πάθος, πόθο. ~Αριστοτέλης~

Αν κάποιος λέει "δεν μπορώ να το κάνω" σου δείχνει το δρόμο για να το κάνεις εσύ. ~John Cage~

Κανένας άνθρωπος δεν είναι ευτυχισμένος, εκτός αν πιστεύει ότι είναι. ~ΠΟΠΛΙΛΙΟΣ ΣΥΡΙΟΣ~, 50π.Χ.

Όταν ο ένας έχει τον άλλον!

Όταν έχω εσένα
μπορώ να ονειρεύομαι ξανά
ανοίγω μες στη θάλασσα πανιά
και πιάνω μες στα χέρια μου
τον κόσμο να τον φτιάξω
...
Όταν έχω εσένα
μπορώ να μη βυθίζομαι αργά
τα βράδια που πληγώνεται η καρδιά
και πιάνω το μαχαίρι
το σκοτάδι να χαράξω
...
Κάνε ένα βήμα
να κάνω το επόμενο
αίμα μου και σχήμα
λόγος και ψυχή στο συμφραζόμενο
...
Όταν έχω εσένα
κοιμάμαι σαν παιδί, έχω έναν άνθρωπο
δεν φοβού κανένα
Εγώ κι εσύ στον κόσμο
τον απάνθρωπο
...

Εσύ κι εγώ
Όταν έχω εσένα
μπορώ να βάψω με ασήμι τη σκουριά
μπορώ να κοιμηθώ με σιγουριά
να πιάσω με τα χέρια μου
τους δράκους να σκοτώσω
...
Όταν έχω εσένα
αντέχω, πάω δίπλα στον γκρεμό
το ξέρω, έχω ένα χέρι να πιαστώ
κοντά μου έναν άνθρωπο
τα χρόνια μου να ενώσω...

Ένα ποίημα της Μαρίας Πολυδούρη πλημμυρισμένο συναισθήματα...

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες

σε περασμένα χρόνια.

Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα

και σε βροχή, σε χιόνια,

δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου

μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,

μόνο γι' αυτό είμαι σαν κρίνο ολάνοιχτο

κι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,

μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες

και στη ματιά σου να περνάει

είδα τη λυγερή σκιά μου ως όνειρο

να παίζει, να πονάει,

μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες.

Γιατί, μόνο γιατί σε σεναν άρεσε

γι' αυτό έμειν' ωραίο το πέρασμά μου.

Σα να μ' ακολουθούσες όπου πήγαινα

σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.

Μόνο γιατί σε σεναν άρεσε.

Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα

γι' αυτό η ζωή μου εδόθη.

Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη

μένα η ζωή πληρώθη.

Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα.

Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου

μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.

Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου

μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,

μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.

Αγάπη, τι δύσκολο πράγμα!

Για την Αγάπη, οι σημερινές σκέψεις της Γεωργίας Τζωρτζάκη...

 Αγάπη είναι να θες τον άλλον -όχι για τα εξωτερικά του χαρίσματα- αλλά για τα εσωτερικά... Αυτά τα οποία τα ανακαλύπτεις με τον χρόνο και τα βλέπεις με τα μάτια της καρδιάς...

Η αγάπη είναι αγνή ... δεν είναι πονηρή... δεν είναι ζηλόφθονη και ψυχοφθόρα...

Όταν αγαπάς τον άλλον τον εμπιστεύεσαι, τον σέβεσαι, του λες την αλήθεια...

Αγαπώ δεν σημαίνει σε πιέζω, σε ελέγχω... αλλά σε αφήνω ελεύθερο να επιλέξεις αυτό που πραγματικά επιθυμείς...

Αν αγαπάς κάποιον τον αφήνεις να ζήσει όπως θέλει... Είτε μαζί σου είτε χώρια σου... Το μόνο που έχει σημασία είναι να είναι ευτυχισμένος... όπου κι αν είναι με όποιον και αν είναι...

Μη δακρύσεις όταν κάποιος που αγαπάς φύγει με τη θέληση του... Να δακρύσεις όταν μένει μαζί σου και ξέρεις πως είναι δυστυχισμένος...

Άσε τον να φύγει.. Αν γυρίσει, είναι δικός σου.. Αν όχι δεν ήταν ΠΟΤΈ....

Αν αγαπάς κάποιον τον δέχεσαι έτσι όπως είναι.. Με τα καλά και τα άσχημα... δεν προσπαθείς να τον αλλάξεις.. γιατί το μόνο που καταφέρνεις είναι να τον διώξεις...

Η αγάπη δεν περιγράφεται με λόγια... αλλά με πράξεις...

Αγάπη... μια τόσο μικρή λέξη... μα και τόσο μεγάλη... 

Τα λόγια είναι περιττά για την περιγραφή της αγάπης....

Παραμύθι για... παιδιά χωρίς ηλικία, αλλά με πολλά συναισθήματα!

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.

Εκεί, ανάμεσα στα υπόλοιπα, ζούσαν και η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη...

Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους
και άρχισαν να φεύγουν. Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω.
Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.

Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη άρχισε να ζητάει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει:
- Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;

- Όχι, δεν μπορώ απάντησε ο Πλούτος. Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και
δεν υπάρχει χώρος για σένα.

Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από
μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
- Σε παρακαλώ, βοήθησέ με, είπε η Αγάπη.
- Δεν μπορώ να σε βοηθήσω, Αγάπη... Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου, της απάντησε η Αλαζονεία.

H Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.
- Λύπη, άφησέ με να έρθω μαζί σου.
- Ω, Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου, είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:
- Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου! 

Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.

Όταν έφτασαν στη στεριά, ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
Η Αγάπη, γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε τη Γνώση:
- Γνώση, ποιος με βοήθησε;
- Ο Χρόνος, της απάντησε η Γνώση.
- Ο Χρόνος; ρώτησε η Αγάπη. Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:

- Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη...